Άρθρο-κόλαφος για τον ΣΥΡΙΖΑ: Ψυχίατρος από το Βερολίνο αναλύει την παρανοϊκή κατάσταση που έζησε στο συνέδριο μαϊμού
Την οργή του ψυχίατρου Δρ Νίκου Ρήγα, μέλος του συντονιστικού ΟΜ Βερολίνου προκάλεσαν τα όσα έκανε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριο-παρωδία στο μπουζουξίδικο της Ιεράς Οδού.
Ο Δρ Νίκος Ρήγας, ο οποίος εκλέχθηκε πρώτος σε ψήφους σύνεδρος με 59% των ψήφων και με άλλους δύο Έλληνες της διασποράς, ήρθαν στην Αθήνα χωρίς να ξέρουν αν έχουν πιστοποιηθεί ως σύνεδροι του Κόμματος τους.
Περίμενε επί 5 ώρες έξω από τον συνεδριακό χώρο κι όταν μπήκε είδε και άκουσε όσα διαδραματίστηκαν στην Αίθουσα.
Στο κείμενό του αποτυπώνει πικρές αλήθειες, αλλά και την πικρία ενός διακεκριμένου επιστήμονα, που έδωσε με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε ξένη χώρα, μάχες υπέρ της Δημοκρατίας και την είδε, όπως γράφει να καταλύεται μέσα στο ίδιο του το Κόμμα:
«ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΛΘΕ ΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΟ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Και μόνο απο τον τίτλο καταλαβαίνει κανείς ότι επρόκειτο για μια χαοτική συνεδριακή διαδικασία του κόμματος της αξιωματικης αντιπολίτευσης.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας ,μαζί με τον λαό,παρακολούθησε με ενα αμφιταλαντευόμενο συναίσθημα το οσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της Παρασκευής της 8ης προς την 9η Νοέμβρη στην Ιερά οδό 15 μέσα και έξω απο ενα κλειστό εδώ και 4 χρόνια νυκτερινό κέντρο(!)στο Γκάζι της Αθήνας (ανήμερα της γνωστής νύχτας των Κρυστάλλων, δηλαδή της δολοφονικής επίθεσης των ναζί εναντίον των Εβραίων ,αλλά και μερικά χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου).
Απο την μια μεριά ηταν μια κομματική νομενκλατούρα η οποια έχει καταλάβει με το έτσι θέλω την ηγεσία του κόμματος, εφόσον δεν έχουν προκηρυχθεί ακόμα εκλογές για νεα ΚΕ ,ως έπρεπε μετά τις ντροπιάστηκες ήττες του 2023.Σαυτές ως γνωστόν καταβαραθρώθηκε στο 17,8% η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ παρόλο που για 4,5 χρόνια κατείχε ,με επιτυχία στους κεντρικούς τομείς,την διακυβέρνηση της χώρας και μετά ήταν 4 χρόνια στην αξιωματική αντιπολίτευση με το εντυπωσιακό ποσοστό του 31,5% .
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα ηταν η μόνη έστω και σιωπηλή αυτοκριτική αυτής της νομενκλατούρας, απέναντι στον δημοκρατικό -προοδευτικό λαό που έχανε ,κυρίως εξαιτίας της οφθαλμοφανούς πολιτικής και οργανωτικής ανυπαρξίας και ανικανότητας των ηγετικών ομάδων της αξιωματικής αντιπολίτευσης ,την λιγοστή του ελπίδα για 4 και βάλε χρόνια για την ανακοπή του δεξιού οδοστρωτήρα.Τα υπόλοιπα μεγαλοστελέχη κρυφτήκανε πίσω απο τις εξελίξεις αυτής της παραίτησης δηλαδή το έκτακτο συνέδριο που αναγκαστικά προέκυψε για την εκλογή νέου προέδρου και έτσι απέφυγαν έντεχνα ,ως είναι όπως φαίνεται συνηθισμένοι ,τις ενοχλητικές παρεμβάσεις και κριτικές της βάσης του οργανωμένου κόμματος αλλά και αυτών του κοινωνικού συνόλου της Αριστεράς και του υπολοίπου προοδευτικού λαού ,όσων γενικά είχαν μείνει εμβρόντητοι απο την κολοσσιαία διαφορά των πραγματικών αποτελεσμάτων απέναντι στους στόχους και τις επίσημες κομματικές προβλέψεις (προεκλογικά υπήρχε ξεκάθαρα «ρεαλιστικός στόχος» της ανάκτησης της κυβέρνησης).
Ετσι παρέμεινε η ΚΕ και το ανώτατο και ανώτερο στελεχικό δυναμικό των ντροπιαστικών ηττών παντελώς «ατσαλάκωτο» θα λέγαμε , να κατέχει παρά την εκλογική πανωλεθρία μέχρι και σήμερα τα ηνία του κόμματος.
Μοναδική παραφωνία ηταν ο απο το πουθενά προκύψας Στέφανος Κασσελακης, ως νέος πρόεδρος μέσα απο αυτές τις διαδικασίες ,ο οποίος μπήκε απο το πρώτο δευτερόλεπτο κάτω απο το στενό έλεγχο της νομενκλατούρας.Αυτός σαν αμέτοχος στα παραπάνω ηταν το απαραίτητο πρόσωπο για να γίνει το σχετικό λεγόμενο «ξέπλυμα»όλων αυτών των προσώπων που είχαν καταλάβει και δεν διανοούντο να εγκαταλείψουν (εφόσον ζούσαν οι ποιό πολλοί με τον ένα η άλλο τρόπο απο αυτόν ) τον σκληρό πυρήνα αλλα και τον ευρύτερο κομματικό μηχανισμό .Γαυτόν τον λόγο και τον «στήριξαν» αρχικώς «μεγαλόκαρδα» μερικοί απαυτούς.
Η πρώτη διάσπαση με την ΝεΑρ βοήθησε στην πράξη να απαλλαγεί απο τις ευθύνες της καταστροφής του 23 ,χωρίς να χρειάζεται πλέον να λογοδοτήσει, εφόσον έφυγαν απο τον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ σχηματίζοντας άλλο κόμμα(ΝεΑρ),το μεγαλύτερο μέρος των κυβερνητικών στελεχών της πρώτης φοράς Αριστεράς. Και όμως είχαν αυτοί οι 53+ και μετέπειτα ΝεΑρ όταν ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση σοβαρή ευθύνη για το αποκαρδιωτικό αποτέλεσμα του 23 ,με την ανύπαρκτη αντιπολίτευση που πρότειναν και επέβαλαν στο κόμμα στην διάρκεια της πανδημίας (οπως ταύτιση και στήριξη στις αναίτια αυταρχικές και αντιεπιστημονικές πολιτικές που ανέδειξαν τον πρωθυπουργό σε Μωϋσή με διψήφιες διαφορές πρόθεσης ψήφου ως προς την αξιωματική αντιπολίτευση ,οι οποίες απο τότε δεν μειώθηκαν πρακτικά μέχρι σήμερα ποτέ και όλα αυτά στην χώρα της ΕΕ με τον συγκριτικά ως προς τον πληθυσμό υψηλότερο αριθμό θανάτων και ταυτόχρονα την μικρότερη συγκριτικά οικονομική ενίσχυση της δημόσιας υγείας).Εκτός αυτών υπήρξαν απο την μεριά τους οι γνωστές προεκλογικές «αθέλητες» τρικλοποδιές της τελευταίας στιγμής ,στον αγώνα του Αλέξη και του κόμματος (με τις γνωστές «άστοχες» δηλώσεις Τσακαλώτου-Κατρούγκαλου κλπ)
Φεύγοντας αυτοί ,παρέμενε όμως το υπόλοιπο τμήμα της νομεγκλατούρας των ηττών ,οι αργότερα λεγόμενοι 87+ ,το μεγαλύτερο μέρος των οποίων προερχόταν απο τους λεγόμενους πάλαι ποτέ προεδρικούς επι Προεδρίας Αλέξη Τσίπρα.
Για να ξεπλυθεί και αυτό το τμήμα αποφασίστηκε ως φαίνεται να γίνει το κόμμα «γης μαδιάμ»με αρχή την γνωστή μομφή αυτής της συγκεκριμένης ΚΕ των ηττών και της πανωλεθρίας προς τόν εκλεγμένο πριν λίγους μήνες απο την βάση«αμούστακο»πρόεδρο ,όταν αυτός προσπάθησε να πάει σε καταστατικό συνέδριο.Το καταστατικό συνέδριο που ετοίμαζε ο πρώην Πρόεδρος με βάση τον δημοκρατικά εγκεκριμένο προγραμματισμό του τελευταίου συνεδρίου (Φλεβάρη του 24) θα άλλαζε σίγουρα τους συσχετισμούς και πολλοί απο αυτούς που οργάνωσαν και εκτέλεσαν την μομφή θα αναγκαζόντουσαν να αυτονομηθούν βιοποριστικά, με την στενή ή και την ευρεία έννοια ,απο την παχιά αγελάδα των κομματικών μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ.Και αυτό δεν μπορούσε να επιτρέψει η σημερινή νομεγκλατούρα γιατι μάλλον αφορούσε άμεσα και αυτήν.
Ετσι φτάσαμε σαυτό το έκτακτο συνέδριο που κατα κοινή ομολογία (ακόμα και των ιδίων σε συνομιλίες) έπρεπε να γίνει με αυτόν τον καταφανώς αντιδημοκρατικό και αυταρχικό τρόπο (που δυστυχώς και χωρίς καμμιά υπερβολή θύμιζε φοιτητικές συνελεύσεις της εποχής του 72-73 οταν όλα τα έλεγχε το διορισμένο συνδικαλιστικό),για να είναι σίγουρο το αποτέλεσμα.
Η προς το παρόν «επικράτηση»της νομενκλατούρας των προεδρικών μέσω αυτού του ανορθόδοξα χαοτικού στησίματος του συνεδρίου ήταν γνωστόν εκ των προτέρων οτι θα έφερνε την απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης (χωρίς όμως οικονομικές επιπτώσεις για το κομμα).Οι σφοδρές αντιπαραθέσεις που λογικά θά επακολουθούσαν είναι το μέσον για να ξεπεράσουν και οι 87+ (δηλ.οι παλιοί προεδρικοί και άλλοι )αλώβητοι,αποφεύγοντας το ποτήρι ανάληψης των ευθυνών απέναντι στην βάση για το κατάντημα του 2023 ,εφόσον θα είχε δημιουργηθεί σοβαρό θεσμικό γεγονός κομματικού πατριωτισμού(του τύπου πχ:κερδίσαμε στην ψήφο αλλά οι «αποστάτες» μας αφαιρούν το προνόμιο αξιωματικής αντιπολίτευσης)που θα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον και ίσως να συσπείρωνε την βάση(όνειρο φθινοπωρινής νυκτός).
Το σχέδιο ολοκληρώνεται με το φόρτωμα όλης της ανωμαλίας που αυτοί συνειδητά προκάλεσαν στον νέον «δεξιό» (και «ακροδεξιό»ακούστηκε ), «φαντασμένο πλούσιο»,«νάρκισσο και αυταρχικό»(είδες πόσο αυταρχικοί γίνονται όσοι δεν πάνε στρατό ή ειναι gay;),αμερικονόβαλτο πρόεδρο(επι Ανδρέα είχε ειπωθεί και το «πράκτορας της CIA»αλλά εδώ δεν πάει ,γιατι αφενός αυτό απο καιρό τώρα δεν «πουλάει» και είναι και κάπως επικίνδυνο να ειπωθεί για πρώην πρόεδρο κόμματος της Αριστεράς, ενω οι Offshore ειναι πιό πιασάρικο θέμα ως φαίνεται).Τουλάχιστον μεχρι τωρα ,δεν εχουν ειπωθει απο την μεριά τους ευρέως,τα γνωστά κατάπτυστα ομοφοβικά εκτρώματα (η μήπως ειναι νωρίς ακόμα και να μην προτρέχουμε;)
Ως εκλεγμένος σύνεδρος με 59% των ψήφων της ΟΜ Βερολινου υπέστην στο συνέδριο ένα σόκ.
Ομόφωνες ψηφοφορίες συνεδρίου(όπως θριαμβολογούσε καθε φορά ο προεδρεύον )και μάλιστα στις διαδικασίες(!) ή ψηφοφορίες με θηριώδεις πλειοψηφίες δεν έχουμε ξαναζήσει στην Ανανεωτική Αριστερά.
Οι σύνεδροι δεν μπορούσαν με φυσιολογικό τρόπο να μπούν ή να βγούν απο το συνέδριο με καθαρή ευθύνη της διοργάνωσης. Οσο μπορούσα να δω δεν υπήρχε ούτε ένα ασθενοφόρο απέξω παρόλο που ηταν εμφανές οτι θα ήταν απαραίτητο. Οταν μπήκαμε μετά απο φοβερό στριμωξίδι σχετικά απο τους πρώτους αφού άνοιξε πρώτη φορά γύρω στις 19:00 η μικρή κεντρική είσοδος του χώρου και μετά την πιστοποίηση στον προθάλαμο που έγινε χωρίς μεγάλες δυσκολίες για μένα αλλά γενικά με φοβερή ακαταστασία και φωνές και προχώρησαμε στο εσωτερικό βρήκαμε μέσα μερικές εκατοντάδες συνέδρους (400-500)που απότι αναγνώρισα απο φίλους και γνωστούς που έχω , πρέπει να ήταν απο τους 87+ που καθόντουσαν στην κεντρική αίθουσα.Τιθεται το λογικό ερώτημα απο ποιά είσοδο μπήκαν όλοι αυτοί και πότε; Τέλος το συνέδριο άρχισε χωρίς να είναι γνωστά τα νούμερα των εκλεγμένων συνέδρων όπως είχε πριν την έναρξη ανακοινωθεί αλλά μόνο μετά την ηλεκτρονική ψηφοφορία πολύ αργά το βράδυ η οποία ελεγχόταν ως γνωστόν μόνο απο την μια πλευρά και αφού οι περισσότεροι ειχαν φύγει κάτω απο αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες για συνέδριο Αριστεράς.
Πως μπορούν να χαίρονται και να θριαμβολογούν(!) όσοι χθές διάλυσαν και με την βούλα την δημοκρατία,την ενότητα και την ηθική στό κόμμα ;
Με τι άλλες ταχυδακτυλουργίες ,που μετατρέπουν με αναιδή τρόπο το άσπρο-μαύρο ,μπορούν να υποσχεθούν πλέον μια πολιτική για να κερδίσουν στο μέλλον την συμμετοχή όσων μελών μπορούν να συνεχίσουν παρόλες αυτές τις διαδικασίες και πολύ περισσότερο την εμπιστοσύνη του δημοκρατικού-προοδευτικού κόσμου;
Επιτέλους εκτός απο τις θέσεις και τον βιοπορισμό υπάρχουν και θα υπάρχουν προς απογοήτευση ορισμένων ακόμα και ιδέες στην Αριστερά.
Το γενικότερο πολιτικό σύστημα δυστυχώς δεν καταδικάζει απερίφραστα τα ανωτέρω στό μότο οτι δεν αναμειγνύεται στα εσωτερικά των κομμάτων…Ομως τα κόμματα στις χώρες του σκληρού πυρήνα της ΕΕ είναι κοινωνικοί χώροι που απαιτείται να λειτουργούν με βάση τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών σε συνάρτηση με το καταστατικό τους και επομένως υπόκεινται σε θεσμικό έλεγχο ως προς τον δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους αλλά και δημόσιο αντικειμενικό κατα το δυνατόν έλεγχο απο τα ΜΜΕ .
Ο «αριστερός και δημοκρατικός»τύπος αναφέρεται όμως στα γεγονότα με την θέση «νίπτω τας χείρας».
Είναι γνωστόν οτι όλα τα κόμματα πλέουν τα λοίσθια μετά τον καταποντισμό που υπέστη και η Κυβέρνηση στις ευρωεκλογές ,όταν εμφανίστηκε ένα νέο πρόσωπο μεταξύ του θριάμβου της το 23 και της συντριπτικής πτώσης της το 24 ,στην αντιπολίτευση.
Οι δημοκρατικοί φορείς έχουν όπως φαίνεται απο τα εκλογικά αποτελέσματα του 23 και κυρίως του 24 ,με την πενιχρή συμμετοχή και τούς αδύναμους πλέον κομματικούς μηχανισμούς ,απωλέσει επικίνδυνα το κύρος τους στην κοινωνία.Ο εξευτελισμός των στοιχειωδών δημοκρατικών διαδικασιών στο έκτακτο αυτό συνέδριο της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας προκαλεί γενικότερες ανησυχίες και φόβους για μια σοβαρή διεύρυνση της απαξίας των πολιτών σε κάθε μελλοντική πολιτική διαδικασία και συμμετοχή ,με παραπέρα άρνηση ακόμα και του στοιχειώδους μέσου συμμετοχής δια της ψήφου ,στο πολιτικό σύστημα .Η επιβεβλημένη ,μπροστά σε ολα αυτά, κατα πολλούς δημοσιογράφους «αδρανοποίηση» των γεγονότων του συνεδρίου, δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες στον τύπο και τα ΜΜΕ στην προσπάθεια τους να αποκρύψουν αυτό που έγινε, γιατί τα έζησαν απο πρώτο χέρι, έγιναν δηλαδή ζωντανοί μάρτυρες, χιλιάδες άνθρωποι που είχαν έρθει στο Γκάζι ,απο όλες τις μεριές της Ελλάδας και απο πολλές μεγάλες πόλεις του εξωτερικού.
Το ότι δηλαδή οι εκλεγμένοι σύνεδροι ενώ συμμετείχαν σε δημοκρατικές διαδικασίες εκλογών στις Οργανώσεις Μελών και ήρθαν απο παντού να συμμετάσχουν ως όφειλαν, αποκλείστηκαν χωρίς αιτιολογία, αυθαίρετα και ετσιθελικά απο την συνεδριακή διαδικασία (λόγω του οτι δεν τους άφησαν ή δεν μπόρεσαν να εισέλθουν στον εν γνώσει των διοργανωτών ακατάλληλο για το συνέδριο επιλεγμένο χώρο) είναι δύσκολο να παρακαμφθεί.Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε παρά πέρα ότι τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών ήταν παντελώς αδιαφανή και προφανώς αναληθή αφού διαπιστώθηκε αργότερα αναντιστοιχία των αριθμών με την πραγματικότητα. Με βάση τα επίσημα ελάχιστα στοιχεία της «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας» έπρεπε το κόμμα όπως λογαριάστηκε απο ορισμένους να έχει εκείνη την μέρα πάνω απο 270000 μέλη(!).Συγχρόνως δεν εδόθηκαν ποτέ τά αναλυτικά νούμερα των ψήφων ανα ΟΜ ή του συνολικού αριθμού των συμμετεχόντων στις διαδικασίες καθώς και ο κατάλογος των εκλεγμένων μελών ανα ΟΜ.
Ας φανταστούμε λίγο τι γνώμη θα εχει η ευρωπαϊκή και διεθνής κοινότητα που μας χρηματοδοτεί όταν γίνουν γνωστά έτσι όπως πράγματι έγιναν ολα αυτά τα υποτιμητικά για το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού της χώρας γεγονότα και το πως αδιαφορούν οι πάντες θεσμοί ,κόμματα και ΜΜΕ γιαυτό που έγινε όχι σε κάποιο σύλλογο ενός απομακρυσμένου χωριού αλλά στο έκτακτο συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Αυτήν την ώρα διεξάγεται μια απεγνωσμένη κίνηση Ομερτά ,απο τους διάφορους διαπλεκόμενους παράγοντες ,ώστε να πεταχτεί η μπάλλα απο τα ΜΜΕ αλλά και τα κόμματα στην εξέδρα ,ώστε να μην αηδιάσουν και άλλο οι πολίτες και ειδικά η νεολαία και γυρίσουν ακόμα περισσότερο την πλάτη τους στις πολιτικές διαδικασίες της χώρας (γεγονός που είναι ως γνωστόν βούτυρο στο ψωμί της Ακροδεξιάς ή των διαφόρου τύπου αντιεξουσιαστών)
Παρόλες όμως αυτές τις προσπάθειες συγκάλυψης και επικοινωνιακής ουδετεροποίησης η ακόμα χειρότερα αντιστροφής όπως αναλύθηκε παραπάνω των γεγονότων, νομίζω ότι ο δημοκρατικός και προοδευτικός αριστερός χώρος δεν θα εκπροσωπηθεί ποτέ πια απο αυτούς που μοιράζουν χαρτιά αριστεροσύνης ή οργανώνουν φραξιονιστικά συνέδρια ενάντια στην βάση ενός κόμματος.
Γιατι στην περίπτωση αυτή δεν είναι η βάση αλλά η «ηγεσία» που αποστατεί, η οποία μάλιστα απαίτησε κατά τις προσυνεδριακές διαδικασίες , δηλ.πολύ πριν την διεξαγωγή των ψηφοφοριών και έκδοση έστω και «αυτών των αποτελεσμάτων» να επονομάζεται «πλειοψηφία»(!)
Μια ηγεσία προσκυνητές της δεξιάς μεθοδολογίας και σκέψης όπως αποδεικνύεται με αυτά που πράττει και λέει όλες αυτές τις μέρες.
Όσον αφορά τις κινήσεις για νέους φορείς (Αλέξης ,Στέφανος)θα αναμένουμε.Ως προς τον πρώτο δεν θα ξεχάσουμε ποτέ οτι με αυτόν ζήσαμε την «πρώτη φορά αριστερά» με τους μεγάλους εθνικούς αγώνες για το Μακεδονικό και για το Κυπριακό καθώς και την απαλλαγή της χώρας απο τα μνημόνια.Δεν θα μπορέσουμε όμως και να ξεχάσουμε ποιοί πήγανε ή θα πανε με τα officia και ποιοί με τις ιδέες της Αριστεράς στην συγκεκριμένη κόντρα .Σταματήστε να μας απογοητεύετε για οσα πιστεύαμε για ορισμένους ,με αυτήν την χωροφυλακίστικη νοοτροπία του αυθαίρετου προσδιορισμού της αριστεροσύνης όπως παλιά της εθνικοφροσύνης και προσπαθήστε επιτέλους για τον σχηματισμό μιας συμμετοχικής ηγεσίας.
Ως προς τον δεύτερο, είναι μέγιστο ανθρώπινο δικαίωμα οι πολίτες να αυτοπροσδιορίζονται ελεύθερα και ανεξάρτητα ,χωρίς ενα συνεχές buling.Η ζωή αποδεικνύει τι είναι στην πραγματικότητα ο καθένας απο μας και είμαστε μόνο στην αρχή οποιασδήποτε παρατηρήσεως.
Περισσότερο απο το αν ένας είναι αριστερός ή όχι είναι η δημοκρατική συμπεριφορά του καθενός-μιας που θα μας δώσει το δικαίωμα να απαιτήσουμε μια συνολική πολιτική ανατροπή στην βάση του παραδείγματός μας.Σημαντικη ειναι η αποφυγή εμφυλιοπολεμικών προκλήσεων και τσαμπουκά απο οπουδήποτε και αν προέρχεται και η συνέχιση της προσπάθειας συννενόησης για συμμετοχικές ηγεσίες.
Τελικά έτσι όπως γίναμε ελπίζουμε μόνο στην συννενόηση και συνεργασία των δυο επικεφαλής του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ που θα δώσει την άμεση ένεση ζωής για την ευρύτερη συνεννόηση που χρειάζονται οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της χώρας.
Αυτός είναι και ο μόνος πρακτικός τρόπος να επέλθει μια ισότιμη ,σταθερή και κυβερνητική συνεργασία και με τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας όταν και αν αυτό γίνει αναγκαίο.
Μέχρι τότε χρειάζεται οργάνωση, κοινή δράση στην βάση και δημοκρατική και συμπεριληπτική νοοτροπία και πρακτική όλων.
Δρ Νικόλαος Ρήγας
Νευρολόγος -Ψυχίατρος -Παιδοψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής
Διευθ.Ιατρικού Κέντρου Adenauer Platz Berlin».
Διαβάστε επίσης:
Κασσελάκης: Απαντά για το πόθεν έσχες στους «συντρόφους της πίσω πόρτας»
