Του Ηλία Παπαναστασίου

Αρχίζοντας, παραθέτουμε απόσπασμα άρθρου της «ναυαρχίδας» του Χρηματιστηριακού Κεφαλαίου στον χώρο του τύπου, της Wall Street Journal οπού έγραφε χαρακτηριστικά:

«Ο Ντόναλντ Τραμπ αναμόρφωσε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα το 2016 στο πολιτικό σπίτι των λευκών Αμερικανών της εργατικής τάξης. Τα προκαταρκτικά στοιχεία δείχνουν ότι πέτυχε φέτος σε μία από τις πιο σημαντικές φιλοδοξίες του GOP έκτοτε: Να εξελιχθεί σε ένα κόμμα που προσελκύει ψηφοφόρους της εργατικής τάξης όλων των φυλών.

Η διευρυμένη βάση των μη πανεπιστημιακών ψηφοφόρων έδωσε μεγάλο μέρος της ώθησης που θα επιστρέψει τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Είναι μια αλλαγή με σημαντικές επιπτώσεις στην πολιτική ατζέντα και των δύο μερών—ο Τραμπ έθεσε ξανά υποψηφιότητα σε μια πλατφόρμα υψηλότερων δασμών, αυστηρότερης ασφάλειας στα σύνορα και κυρίως συντηρητικών κοινωνικών θέσεων—Ο Τραμπ κέρδισε περισσότερους ψηφοφόρους μειοψηφίας και μη, ενώ η Χάρις διατήρησε σε μεγάλο βαθμό ψηφοφόρους επαγγελματικής τάξης»

Και ο Ανεξάρτητος Δημοκρατικός της Αριστεράς, Μπέρνυ Σάντερς, χαρακτηριστικά κατηγορεί τους Δημοκρατικούς για το εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς όπως λέει «έχει εγκαταλείψει την εργατική τάξη».

Ο αγαπημένος πολιτικός των προοδευτικών στις ΗΠΑ ο οποίος εξελέγη για τέταρτη φορά γερουσιαστής, σχολίασε δηκτικά την ήττα των Δημοκρατικών, με μία ανάρτησή του στο Twitter.

«Δεν θα πρέπει να αποτελεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ένα Δημοκρατικό Κόμμα που έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης θα διαπιστώσει ότι η εργατική τάξη το έχει εγκαταλείψει. Ενώ η ηγεσία των Δημοκρατικών υπερασπίζεται το status quo, ο αμερικανικός λαός είναι θυμωμένος και θέλει αλλαγή. Και έχουν δίκιο», σημείωσε ο Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος επανεξελέγη θριαμβευτικά στο Βερμόντ.

Αυτές οι δυο παραθέσεις είναι μερικές από τις δεκάδες «ανακαλύψεις» του Αμερικανικού Τύπου και ο οποίος διαπιστώνει σχεδόν έκπληκτος και κάπως μελαγχολικά, πως ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων υλοποιώντας μια ευφυέστατη στρατηγική ήδη από τις εκλογές του 2016, προσέγγισε τα λεγόμενα «χαμηλά» και ασθενέστερα οικονομικά κοινωνικά στρώματα και κυρίως την Εργατική Τάξη, αφήνοντας απέξω τα επαναστατημένα μεσοαστόπουλα δηλαδή τα «ριζοσπαστικοποιημένα» παιδιά της Μεσαίας Τάξης που έκαναν «επανάσταση με τα λεφτά του μπαμπά τους ή με τα δάνεια των σπουδών τους, υποστηρίζοντας τις εξωφρενικές επιταγές της Woke Culture! Στρατηγική που απέδωσε ήδη στις εκλογές του 2016 και θριάμβευσε στις εκλογές του 2024, ανατρέποντας «προβλέψεις» της κακιάς ώρας και «σφυγμομετρήσεις» του συστήματος των κυριαρχούμενων από την Woke Culture Αμερικανικών Μήντια.

Γιατί ο δισεκατομμυριούχος κεφαλαιοκράτης Τραμπ κατάλαβε από επιχειρηματικό ένστικτο πως και η Εργατική Τάξη διακατέχεται από το μότο (γενικό σύνθημα) του παλαιού συμβούλου του Κλίντον, Τζωρτζ Στεφανοπούλου, «It’s the economy, stupid» («Η Οικονομία ηλίθιε, είναι το κλειδί της εκλογικής επιτυχίας») ή επί το απλοϊκότερον, «Τα προς το ζην είναι το βασικό», τα υπόλοιπα έπονται.

Ένα απλό, απλούστατο γεγονός που δεν κατάλαβε η Κεντροαριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος της Ελίτ, των προνομιούχων του Χόλυγουντ και των Πόλεμων του Πενταγώνου! Μια Ελίτ που λησμόνησε την ακρίβεια και το κόστος ζωής που ανέβηκε ψηλά στην Αμερική, την περικοπή των επιδομάτων και γενικότερα τις δυσκολίες επιβίωσης των Αμερικανών των λαϊκών στρωμάτων και τμημάτων της πολυδιαφημισμένης και πολυπαινεμένης «Μεσαίας Τάξης», κοινωνικό και ταξικό πεδίο ανύπαρκτο στην οπτική της «Κεντροαριστεράς του Χαβιαριού» και της καλοβολεμένης αστικής ζωής.

Όταν ο λαϊκός Αμερικανός των παραπάνω κοινωνικών στρωμάτων ζοριζόταν, επιβίωνε μετά δυσκολίας και εσύ αγαπητέ Μπάιντεν μαζί με την Κάμαλα και την Χίλαρι Κλίντον του προσφέρατε Gay Pride Parades, 62 φύλα, Transexuals και Drag Queens παντός καιρού και 150 δισεκατομμύρια δολάρια –τουλάχιστον– «πεσκέσι» στον πολιτικό απατεώνα Ζελένσκυ της άκρως διεφθαρμένης Ουκρανίας, είναι φυσιολογικό οι μεγάλες μάζες των Αμερικανών, λαϊκών ψηφοφόρων με το ασυναγώνιστο πρακτικό πνεύμα που τους χαρακτηρίζει να σε στείλουν «Από κει που ήλθες» και μάλιστα με μεγάλα εκλογικά ποσοστά! Δεν μπορεί ο άλλος να πένεται, να συνθλίβεται οικονομικά κάθε μέρα και εσύ στα δίκαια αιτήματά τους να απαντάς με «Συμπερίληψη»(!) και Γάμους και τεκνοθεσίες ομοφυλόφιλων ζευγαριών… Λυπούμαστε αλλά δεν γίνεται!

Και εάν για τους Αμερικάνους των Δημοκρατικών το αποτέλεσμα ήταν μια ανάποδη σφαλιάρα που θυμίζει ελληνική ταινία, στις Ευρωπαϊκές χώρες τα πρώτα δυνατά χαστούκια έπεσαν στις Ευρωεκλογές και έπονται και οι επόμενες. Γιατί και η Ευρωπαϊκή (λεγομένη) «Κεντροαριστερά» και «Αριστερά του Χαβιαριού» είναι του ιδίου φυράματος με το Δημοκρατικό Κόμμα. Αφού αποσυνδέθηκε τελείως από τα λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη στο όνομα της οποίας κάποτε ώμνυε «πίστη και υπακοή», κούρνιασε στα καλοβολεμένα μεσοαστικά και μικροαστικά στρώματα των βολεμένων και νεόπλουτων, ασχολούμενη με το αγαπημένο της θέμα, τις «έμφυλες ταυτότητες» και τις «σεξουαλικές μειονότητες». Γι’ αυτήν την «Αμερικανική και Νατοϊκή» Αριστερά δεν υπάρχει Πάλη των Τάξεων, εργατική τάξη των ταξικών αγώνων, διαλεκτική/Μαρξική θεωρία αλλά άκρατος αστικός φεμινισμός και γενικότερα Woke Culture! Τα εκλογικά αποτελέσματα είναι πρόδηλα, εμφανή και καταφανή σε όλη την Ευρώπη.

Στην Ελλάδα, πέρα από το ΠΑΣΟΚ της Παρακμής, δίπλα του εμφιλοχωρεί –πλέον– ο ήδη Τρισυπόστατος ΣΥΡΙΖΑ, όπου μετά την Νέα Αριστερά και τον «Σύριζα των διαγραφών» αχνοφαίνεται το νέο κόμμα Κασσελάκη. Μετά τις ιδρύσεις των ΣΥΡΙΖΟγενών ΜΕΡΑ 25, Πλεύσης Ελευθερίας, θα έχουμε και νέο κόμμα και έτσι η ρήση του Προέδρου Μάο «Αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν!» θα γίνει επιτέλους πραγματικότητα και το σύνθημα που προτείναμε προ επταετίας, SYRIZA DELENDUS EST («Ο Σύριζα πρέπει να εξαλειφθεί»), θα γίνει πραγματικότητα όχι σαν συρρίκνωση κόμματος αλλά σαν διάλυση του στα «εξ ων συνετέθη». Όμως, αυτά παθαίνεις όταν «απογειώνεσαι» από την πραγματικότητα λησμονώντας τα λαϊκά στρώματα. Ας πρόσεχαν όσο ήταν καιρός, τώρα είναι αργά, πολύ αργά και ο χρόνος για τον ΣΥΡΙΖΑ τέλειωσε οριστικά και αμετάκλητα. Με οριστική απόφαση του Δικαστηρίου της Ιστορίας και το οποίο έδειξε μεγάλη επιείκεια απέναντί τους, εάν σκεφτούμε τις απερίγραπτες ανοησίες που έκαναν!

ΥΓ1. Ο Τραμπ και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα συγκέντρωσαν το 66% των ψήφων της Εργατικής Τάξης συγκεντρώνοντας τα 2/3 (!) των ψήφων της Εργατικής Τάξης και αναδεικνυόμενοι έτσι – εκλογικά τουλάχιστον – σαν «εκλογικό κόμμα της Εργατικής Τάξης». Ας γίνει μάθημα στους «Αραχνοΰφαντους και εστέτ διανοουμένους, Πανεπιστημιακούς και Πνευματικούς ταγούς» που μας βομβαρδίζουν με την Αμερικανο/εισακτη Woke Culture και η οποία κατεδαφίζεται πλέον στην ίδια την χώρα παραγωγής της. «Ηγεμονία της Εργατικής Τάξης» αγαπητοί «Γκραμσικοί» της κακιάς ώρας έχεις όταν πατάς σε στέρεο έδαφος, είσαι δηλαδή «ψυχή τε σώματι» Λαϊκό και Εργατικό στην κοινωνική του σύνθεση κόμμα. Αλλιώς, «διδάσκεις και πουλάς» αέρα κοπανιστό και πομπώδεις ιδεολογικές φλύκταινες! Αυτά για τους σοφιστικέ ψευδο/διανοούμενους της «Αριστεράς του Χαβιαριού».

ΥΓ2. Ερχόμενοι τώρα σε ορισμένους και όχι πολλούς (είναι αλήθεια) σοφιστικέ «διανοουμένους» της λεγομένης «Αντισυστημικής κεντροδεξιάς» και οι οποίοι ταυτίζουν την μαρξιστική θεωρία με την Woke Culture και την Σχολή της Φρανκφούρτης, έχουμε να πούμε τα εξής «Η διαλεκτική/Μαρξική θεωρία έχει τόση σχέση με την Woke Culture και την Σχολή της Φρανκφούρτης όσο ο Νόμος της Βαρύτητας με το ρίψιμο της Ατομικής Βόμβας» (Η Ατομική βόμβα έπεσε λόγω του νόμου της βαρύτητας, όμως δεν φτιάχτηκε από τον Νόμο της Βαρύτητας αλλά από το Αμερικανικό Πεντάγωνο…) Το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο, όμως δεν ταυτίζονται ούτε στο εκατομμυριοστό του χιλιοστομέτρου. Τέλος, εάν βρουν στο Corpus της Μαρξικής Θεωρίας –και εννοούμε τους 50 τόμους των Απάντων Μαρξ/Ένγκελς– έστω και μια παράγραφο που να υποστηρίζει αντιλήψεις της Woke Culture, ας μας ενημερώσουν. Περιμένουμε με ανυπομονησία…

Το άρθρο Γιατί η εργατική τάξη ψήφισε Ντόναλντ Τραμπ; εμφανίστηκε πρώτα στο Periodista.