Για τα χρόνια της προσαρμογής, όταν μετακόμισε από τα χωριά της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία στην Αθήνα, όταν μάλιστα ήταν σε μια ευαίσθητη ηλικία (παιδάκι) μίλησε ο Χρήστος Μάστορας.
Ο γνωστός τραγουδιστής ήταν καλεσμένος στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, το απόγευμα της Παρασκευής (22/11), και -μεταξύ άλλων- μίλησε για το πρώτο διάστημα κατά το οποίο η οικογένειά του και ο ίδιος εγκατέλειψαν ένα μικρό χωριό στα ελληνοαλβανικά σύνορα, για να ζήσουν στην πολυπληθή πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.
«Συζήταγα πρόσφατα με τον πατέρα μου, για να ανατρέξω σε αυτές τις αναμνήσεις. Μας φιλοξένησε μία οικογένεια στο Κουκάκι, στην οποία ο πατέρας μου έκανε κάποιες οικοδομικές εργασίες. Ο πρώτος μήνας πέρασε κάπως έτσι. H οικογένεια Δρακοπούλου, που την ευχαριστώ πάρα πολύ, αν ακούει τη συνέντευξη. Με τη βοήθεια αυτής της οικογένειας αναγνωρίστηκε το πτυχίο του πατέρα μου κι έπιασε δουλειά, οπότε πολύ γρήγορα σταθήκαμε στα πόδια μας. Δεν αντιμετωπίσαμε τρελές δυσκολίες», τόνισε ο Χρήστος Μάστορας.
Φυσικά, η οικογένειά του δεν είχε να ξεπεράσει και το εμπόδιο της γλώσσας, καθώς ο ίδιος και οι γονείς του μιλούσαν ελληνικά στο χωριό του, το Βοδίνο. Και αυτό συνέβαινε σε όλα τα χωριά της μειονότητας στο Αργυρόκαστρο, τη Δρόπολη, από την οποία κατάγεται ο frontman των Μελισσών. Ωστόσο, αυτό δεν ίσχυε για όλους τους μετανάστες.
Μάλιστα, δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι ήταν από τους τυχερούς και ότι υπήρξαν άλλες οικογένειες που αντιμετώπισαν μεγαλύτερες δυσκολίες κατά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα.
«Θεωρώ τον εαυτό μου και την οικογένειά τρομερά τυχερή και άξια. Σίγουρα πολλοί επαναπατριζόμενοι και μετανάστες από την Αλβανία -κακώς τα διαχωρίζω όλοι το ίδιο λούκι τραβήξαμε- κάποιοι δεν είχαν την ίδια τύχη. Αλλά, ήταν πολύ δουλευταράδες και τα κατάφεραν και πήραν τη ζωή στα χέρια τους. Εμένα δεν μου αρέσει πολύ το δράμα στη ζωή μου. Θεωρώ ότι έχω μία οπτική αισιοδοξίας και δεν είμαι των άκρων. Τα συναισθήματά μου είναι λίγο στη μετριοπάθεια… Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός», σημείωσε ο Χρήστος Μάστορας.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του επισήμανε ότι επισκέπτεται συχνά το χωριό από το οποίο κατάγεται και ότι νιώθει μεγάλη συγκίνηση κάθε φορά. «Πηγαίνω στο χωριό μου (το Βοδίνο) και ήμουν εκεί τώρα, πρόσφατα. Έχω τον παππού μου εκεί.
»Ο παππούς είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, δεν μπορείς να τον βάλεις σε κουτιά, είναι πολύ διαφορετικός τύπος από όλους μας, Χρήστος και αυτός, Μάστορας. Μόνος του είναι εκεί, έχει την παρέα του. Δεν ήθελε με τίποτα να έρθει στην Αθήνα. Έχει ζήσει και στην Αθήνα πολλά πολλά χρόνια. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα. Του αρέσει πολύ το τσίπουρο. Εγώ βάζω τα κλάματα όταν πάω εκεί, αλλά όχι τα κλάματα του δράματος, από συγκίνηση όταν πατώ αυτή τη γη. Έχω ζήσει τα καλοκαίρια με τη γιαγιά, τον παππού, την προγιαγιά, τον προπαππού, έχω ζήσει πολύ όμορφες οικογενειακές στιγμές».
