Δεν είναι μόνον, η κλιματική αλλαγή…
Γράφει η Χαρά Καφαντάρη
Αναμφισβήτητα η Κλιματική Αλλαγή (Κ.Α.) έχει συνέπειες δραματικές για την Ανθρωπότητα, με κύριες, την αύξηση σε συχνότητα και σφοδρότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως συμβαίνει με τις δασικές πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Μέσα στην πολλαπλή Κλιματική, Οικονομική και Κοινωνική κρίση η βιοποικιλότητα δέχεται σοβαρές πιέσεις.
Άλλωστε, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ βιοποικιλότητας και Κλιματικής Αλλαγής είναι πολύ έντονες. Η αποψίλωση των δασών και η εγκατάλειψη των φυσικών πόρων οδηγεί σε μείωση των οικοτόπων και υποβαθμίζει το Περιβάλλον, οδηγώντας σε απώλεια όχι μόνον χλωρίδας, αλλά και πανίδας.
Επιπρόσθετα, το έτσι υποβαθμισμένο φυσικό περιβάλλον είναι περισσότερο ευάλωτο αφού, επιταχύνει την Κλιματική Αλλαγή, κινδυνεύει από την ερημοποίηση και την απώλεια εδαφών, διακινδυνεύει την διατροφική ασφάλεια και μειώνοντας τις αποδόσεις των γεωργικών καλλιεργειών, επιτείνει, ακόμα περαιτέρω, την κατάσταση.
Τα πρόσφατα ακραία καιρικά φαινόμενα στην Πατρίδα μας, οι πλημμύρες σε Ρόδο, Λήμνο, Θεσσαλονίκη κ.α. δεν πρέπει να μας προξενούν εντύπωση.
Είναι όμως, μόνον συνέπειες της Κλιματικής Αλλαγής (Κ.Α.), όπως διατείνεται ο κ. Μητσοτάκης, σε κάθε δημόσια δήλωσή του, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ;
Η Αλήθεια είναι ότι για άλλη μια φορά, η χώρα μας εμφανίζεται αθωράκιστη απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα. Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν και υλοποιούνται, πέραν από εξαγγελίες, πολιτικές Προσαρμογής και Ανθεκτικότητας στην κλιματική Αλλαγή. Από το 2016 υπάρχει Εθνικό σχέδιο Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή, με προοπτική εκπόνησης Περιφερειακών σχεδίων, τα οποία μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν για όλες τις Περιφέρειες της χώρας. Και όπου υπάρχουν, για παράδειγμα στη Θεσσαλία, δεν υλοποιήθηκαν τα αντίστοιχα έργα που προβλέπονταν, ώστε οι συνέπειες από τον Daniel το 2023 να μην ήταν τόσο καταστροφικές.
Δεν πρέπει βέβαια να μας διαφεύγει ότι η χώρα μας έχει παραπεμφθεί από την ΕΕ για τη μη αναθεώρηση των σχεδίων διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας (ΣΔΚΠ), που έπρεπε να έχουν κατατεθεί. Η ευρωπαϊκή Επιτροπή δε, απέστειλε προειδοποιητική επιστολή στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2023, ενώ τον Νοέμβριο του 2023, αιτιολογημένη γνώμη, με την οποία καλούσε την χώρα μας να συμμορφωθεί με τις κοινοτικές υποχρεώσεις της και να ολοκληρώσει την επανεξέταση των σχεδίων της.
Η αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο απαιτεί τόσο πολιτικές μετριασμού, όσο και πολιτικές προσαρμογής και Ανθεκτικότητας. Πολιτικές μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά και πολιτικές Προσαρμογής.
Απαιτεί σύγχρονο σχέδιο Πολιτικής Προστασίας, με κύριο το ρόλο της Επιστήμης και των αντίστοιχων επιστημονικών Ιδρυμάτων. Κυρίως όμως απαιτεί πολιτικές Πρόληψης, όχι μόνον Καταστολής όπως κινείται η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σαφές επιχειρησιακό σχέδιο, ανά είδος κινδύνου, λύνοντας παράλληλα το μείζον ζήτημα της αλληλο κάλυψης των αρμοδιοτήτων!! Απαιτεί παρεμβάσεις και εκτεταμένες αλλαγές σε οργάνωση, διαδικασίες και συστήματα, χρησιμοποίηση μοντέλων επιχειρησιακής προσομοίωσης, εκπαίδευση μόνιμου και εποχικού προσωπικού, καλύτερο συντονισμό της Διοίκησης και των εμπλεκόμενων φορέων, χρήση νέων τεχνολογιών, διαρκή ενημέρωση για τις πολιτικές και επιστημονικές εξελίξεις και κατάλληλη αναπροσαρμογή των σχεδιασμών.
Τι από τα ανωτέρω υλοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Δημιούργησε, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους μετά τις φωτιές του Αυγούστου του 2021, το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας (ΠΔ70/2021), υπουργείο χωρίς ακόμη Οργανόγραμμα και σαφές νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας. Διαφημίζει ως μόνη επιτυχία το 112 και τη λογική «εκκενώσεων», ενώ εναποθέτει τα πάντα στο πρόγραμμα Αιγίς (ύψους 2,1 δις) ! Δεν τοποθετείται όμως στο ότι, στα 5 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ κάηκαν γύρω στα 4 εκ στρέμματα γης!
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η πρόσφατη COP29 που διεξήχθη στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, δυστυχώς δεν είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Γεγονός, που έκανε κάποιες από τις αναπτυσσόμενες χώρες, να αποχωρήσουν την τελευταία ημέρα. Το δε κείμενο συμφωνίας, που τελικά υπογράφτηκε από 200 περίπου χώρες, εστίασε κύρια στο χρηματοδοτικό μέρος. Συγκεκριμένα αποφασίσθηκε η χορήγηση 300 δις δολαρίων ετησίως από τις ανεπτυγμένες στις «φτωχές»-αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ δεν στάθηκε ιδιαίτερα, στο μείζον θέμα του μετριασμού του φαινομένου, που απαιτεί απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Γενικότερα όμως, ξεκίνησε και ένας προβληματισμός για τη συμβολή των COP στην αντιμετώπιση του παγκόσμιου προβλήματος της υπερθέρμανσης του Πλανήτη και της Κλιματικής Αλλαγής. Καλές οι διεθνείς συνδιασκέψεις και Αποφάσεις, αλλά χρειάζονται έργα και υλοποίηση των αποφάσεων.
Τώρα μάλιστα μετά την εκλογή Τραμπ, υπάρχει μια παγκόσμια ανησυχία για τον ρόλο των ΗΠΑ( από τους μεγαλύτερους ρυπαντές παγκόσμια) στο μείζον αυτό πλανητικό ζήτημα…
Χαρά Καφαντάρη
Πρώην βουλευτής Δυτικής Αθήνας
Κίνημα Δημοκρατίας
Διαβάστε επίσης:
