Με την ελπίδα, η δεύτερη θητεία του Ντόναλτ Τραμπ στον Λευκό Οίκο να είναι θετική για τα ελληνικού ενδιαφέροντος ζητήματα, η Αθήνα επιχειρεί να βρει τα …πατήματά της στη νέα εποχή που σηματοδοτεί η επιστροφή του Ρεπουμπλικανού μεγιστάνα στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης έσπευσε να ευχηθεί συγχαρητήρια στον κ. Τραμπ, αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως 47ου προέδρου των ΗΠΑ, με μία ανάρτηση στην πλατφόρμα Χ στην οποία επισήμανε ότι η Ελλάδα είναι δεσμευμένη στην ισχυρή συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών και προσβλέπει στη συνεργασία με τις ΗΠΑ για την προώθηση της ασφάλειας, της σταθερότητας και της κοινής ευημερίας.

Είναι κοινό μυστικό ότι ο Κ. Μητσοτάκης είχε «χτίσει» μία σχέση εμπιστοσύνης με την προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση των Δημοκρατών, η οποία επιβεβαιώθηκε κατ επανάληψη στα χρόνια της προεδρίας Μπάϊντεν στον Λευκό Οίκο. Στο Μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο, εκφράζεται συγκρατημένη αισιοδοξία ότι οι ελληνο-αμερικανικές σχέσεις, οι οποίες σημειωτέον βρίσκονται σε ιστορικό υψηλό, είναι «δεμένες» στρατηγικά, οπότε θα διατηρηθούν ως έχουν και στις νέες συνθήκες που φέρνει η προεδρία Τραμπ.

Επιπρόσθετα, διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει πάρα πολύ στην Ελλάδα μετά από μία μακρά περίοδο όπου η Τουρκία ήταν εντελώς απρόβλεπτη, ενώ η στρατηγική σχέση της Αθήνας με το Τελ Αβίβ, αναβαθμίζει τη χώρα μας έναντι της Άγκυρας ως ο αξιόπιστος σύμμαχος και εταίρος στην περιοχή. Και φυσικά, έχει την αυτονόητη σημασία του το γεγονός ότι η Αθήνα έχει συντάξει ένα 10ετές σχέδιο αγορών, πολλών δισεκατομμυρίων, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την απόκτηση έως και 40 νέων μαχητικών αεροσκαφών F-35 από τις ΗΠΑ.

Παρ όλα τα παραπάνω, η Αθήνα, όπως και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι σε εγρήγορση, αναμένοντας τα δείγματα γραφής από τον νέο Αμερικανό πρόεδρο, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του οποίου είναι το πόσο απρόβλεπτος είναι. Για παράδειγμα, στη χθεσινή του ομιλία στο Καπιτώλιο, δεν αποσαφήνισε τί πρόκειται να κάνει για τον πόλεμο στην Ουκρανία, στον οποίον η χώρα μας πήρε εξ αρχής πολύ δυναμική θέση στήριξης του προέδρου Ζελένσκι, προσβλέποντας σε κάποια πολιτικό-διπλωματικά οφέλη, τα οποία είναι πλέον εξαιρετικά αμφίβολο αν θα εισπράξει.

Στη δε μεγάλη εικόνα, η αλλαγή σελίδας στις ΗΠΑ εγείρει μία σειρά από κρίσιμα ερωτήματα, όπως π.χ. τι θα σημάνει τυχόν «διπλωματική απομάκρυνση» των ΗΠΑ από τον ευρωπαϊκό χώρο. Σε αυτά τα ερωτήματα, η Αθήνα αναζητεί κοινό βηματισμό με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.