Η «κοινωνική αντιπολίτευση» και η ανύπαρκτη κομματική αντιπολίτευση
Αντιπολίτευση εντός της Βουλής δεν υπάρχει. Σοβαρή τουλάχιστον, που να απειλεί τον Μητσοτάκη και να είναι σε θέση να διεκδικήσει την κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ πήρε μετά από «καραμπόλα» τη σκυτάλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως δεν φαίνεται ικανό, για την ώρα, να μπει σε τροχιά κυβερνησιμότητας. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Άσ’ να πάνε, ενώ στο ίδιο «καζάνι» των ποσοστών βράζουν και όλα τα υπόλοιπα κόμματα.
Την ίδια στιγμή υπάρχει, όπως φάνηκε και από τις χθεσινές συγκεντρώσεις για τα Τέμπη σε όλη την Ελλάδα και από τις αντιδράσεις των αγροτών, ένα δυνατό κίνημα – να μας επιτραπεί ο όρος – κοινωνικής αντιπολίτευσης, το οποίο προκαλεί, παρά τα εμπόδια, σοβαρή ζημιά στην κυβέρνηση.
Το κίνημα αυτό μπορεί να αποτελέσει μοχλό αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να την υποκαταστήσει. Για την ώρα φαίνεται πως δεν έχει συγκροτημένη πολιτική «φωνή» και γι’ αυτό τον λόγο τα κόμματα του προοδευτικού τόξου τρέχουν πίσω του για να πάρουν ό,τι περισσότερο μπορούν. Το ίδιο κάνουν και τα ακροδεξιά κόμματα, χωρίς κανείς, τελικά, να μπορεί να προβλέψει ποιος θα κερδίσει στο τέλος περισσότερα.
Οι χιλιάδες πολίτες που βγήκαν στους δρόμους διεκδικούν σε δεύτερο πλάνο ένα τρόπο πολιτικής έκφρασης κι αν έστειλαν ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση, έστειλαν ένα ακόμα ηχηρότερο στα προοδευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ποιο είναι αυτό; Ότι «πάσχετε από αναξιοπιστία». Όσο για το αν πιστεύουμε ότι το έλαβαν, η απάντηση είναι όχι.
