Διέλυσε τον Τσίπρα, διέγραψε τον Σαμαρά, απέφυγε τον Καραμανλή, αλλά δεν μπορεί να νικήσει τη Μαρία Καρυστινού και αυτά που εκπροσωπεί.

Κακό σημάδι να τον παρομοιάζουν με τον Νίξον, που έφυγε ντροπιασμένος, παρά τον εκλογικό του θρίαμβο που προηγήθηκε. Και δεν ήταν παίξε-γέλασε, πολιτικός.

Το χειρότερο: για τα Τέμπη οι υπουργοί του σιωπούν και όσοι μιλάνε – σαν τον Άδωνη και τον Φλωρίδη, καλυτέρα να έλλειπαν. Οι άλλοι σφυρίζουν κλέφτικα, ή οσμίζονται εξελίξεις και παίρνουν θέσεις εμπλοκής.   

Ο Βορίδης είπε κάτι δικηγορίστικα που ερμηνευθήκαν ως αποστάσεις από τους πρωθυπουργικούς χειρισμούς για το φορτίο της αμαξοστοιχίας. Σε στυλ: μα την άποψη της εταιρίας βρήκε να υιοθετήσει;

Ο Σταϊκούρας, αν και αρμόδιος για τα τρένα, βγήκε έξω: ««Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για το φορτίο που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία».

Ακόμη και η Κεραμέως έσπευσε να μπει σ’ αυτό το κάδρο, ζητώντας «άπλετο φως και απονομή Δικαιοσύνης» – σαν να μην είναι θέση του Πρωθυπουργού.

Την ίδια στιγμή οι ανακοινώσεις των δημοσκόπων τον κονταίνουν, μαζί με τον Τασούλα. Αν δεν ήταν για τα πανηγύρια η αντιπολίτευση, ο πολιτικός σχεδιασμός του – να κλείσει το  πολιτειακό κύκλωμα εξουσίας – θα πήγαινε άκλαυτος.

Σ’ αυτό το σκηνικό ο Νίκος Δένδιας, μόνιμος κάτοικος στο Έβερεστ των γκάλοπ, έκανε κάτι απλώς εμπροσθοβαρές – που έστελνε όμως ένα μήνυμα: κάποιος πρέπει να ασχοληθεί και με τη χώρα.

Ανακοίνωσε ότι παρεμβαίνει στα παζάρια των Γάλλων με τους Τούρκους, για να – μην -αποκτήσει η Άγκυρα εξελιγμένο πύραυλο για αεροσκάφη. Ο Μακρόν αφού μας πούλησε όπλα για τον αέρα και τη θάλασσα, πουλάει τώρα τα αντίμετρά τους στους απέναντι.

Αυτό δείχνει ότι η πολιτική εξοπλισμών του Μητσοτάκη κινδυνεύει. Γι’ αυτό ο υπουργός Άμυνας κάλεσε την πρέσβειρα του Παρισιού και επισήμανε ότι αν προχωρήσει αυτή η συναλλαγή το «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία», τραυματίζεται.

Το πιάσαμε το υπονοούμενο: έδρασε σαν ηγέτης της χώρας την ώρα που ο εκλεγμένος ηγέτης εξηγεί στα κανάλια γιατί άλλα έλεγε το 2023 και άλλα σήμερα για τα Τέμπη. Ή βάζει πιπέρι στο στόμα των «γαλάζιων» που ασχημονούν.

Το ίδιο βράδυ συνέβη κάτι ασυνήθιστο. Στο τέλος της συνέντευξης που έδωσε ο πρωθυπουργός, ο δημοσιογράφος ρώτησε για τη «σφαλιάρα» – όπως τη χαρακτήρισε – από τους Γάλλους: «έχουμε στρατηγική συμμαχία, αγοράζουμε φρεγάτες, σχεδιάζουμε να αγοράσουμε και άλλες, αγοράσαμε αεροσκάφη και μαθαίνουμε ότι αποφάσισαν να πουλήσουν τους περίφημους πυραύλους Metor στην Τουρκία»…

Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν σουρεαλιστικός. Μητσοτάκης: «Δεν έχω καμία τέτοια πληροφορία». Σρόιτερ: «Δεν την έχετε την πληροφορία;». «Μητσοτάκης: «Όχι, δεν την έχω».

Πως δεν την είχε; Πριν καλέσει τη Γαλλίδα διπλωμάτισσα ο Δένδιας, τον ενημέρωσε – όπως και τον Γεραπετρίτη.

Θα σταματούσε εκεί συζήτηση αν ο συνομιλητής του Πρωθυπουργού δεν ανέφερε την δραστηριότητα του υπουργού – για πάρει την απίστευτη απάντηση: «Μπορεί να το έκανε προληπτικά». Στον ίδιο πάντως «δεν έχει κοινοποιήσει καμία τέτοια απόφαση».

Λέξη για την ενημέρωσή του από τον υπουργό Άμυνας. Ούτε καν νύξη ότι ενεργούσε κατόπιν οδηγιών του όπως κάνει σε άλλες περιπτώσεις. Όπως στην Κωνσταντινούπολη, όταν ως υπουργός Εξωτερικών ο Δένδιας «την είπε» στον Τούρκο ομόλογο του και από το μέγαρο Μάξιμου διέρρεαν ότι «είχε εντολή από τον Πρωθυπουργό».

Το περιστατικό στον Alpha έδειξε τη διάθεση του Μητσοτάκη να υποβαθμίσει το γαλλοτουρκικό αλισβερίσι, αποκρύπτοντας ότι τελούσε εν γνώσει του.

Ωστόσο η καίρια διπλωματική παρέμβαση της Ελλάδας δεν ξεκίνησε από τον ίδιο – και άρα δεν μπορούσε να την καρπωθεί – η διπλωματική πρωτοβουλία του Δένδια τον εμπλέκει, αλλά με άλλον τρόπο: προβαλλόμενη στην εγχώρια πολιτική σκήνη, αποκτά χαρακτήρα… παραλαβής!