Καλεσμένος στο Στούντιο 4 ήταν ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης την Τετάρτη (5/2), ο οποίος μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο για τη ζωή σε ένα σπίτι με τέσσερις καλλιτέχνες κι ενός μη.

Ο ίδιος επιδίωξε να αποκτήσει μεγάλη οικογένεια, αφού ήταν μοναχοπαίδι και παράλληλα μεγάλωσε μόνο με τη μητέρα του, την οποία θαύμαζε για όσα έκανε: «Ήταν εξαιρετικά προοδευτικό μυαλό και με άφησε να ανοίξω τα φτερά μου χωρίς δέσμευση. Ήταν διακριτικά στο πλευρό μου όταν το ήθελα και στο παρασκήνιο. Είχε εξαιρετικούς γονείς. Το ένστικτό της, η ποιότητά της; Τις διαφωνίες της μου τις έλεγε αλλά ήταν τόσο όσο να μην επηρεάσει τη δική μου τη ζωή.

Έκανα και εγώ τα στραβά μου. Τότε που μεγάλωνα εγώ δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα, μου έλεγε να την πάρω τηλέφωνο και όποτε το θυμόμουν έπαιρνα. Δεν το έκανα από αδιαφορία. Σεβόμουν πάντα την αγωνία της όμως, καταλάβαινα ότι δικαιολογημένα ανησυχεί.

Ήταν δύσκολα που με μεγάλωσε μόνη. Πάλεψε πάρα πολύ. Και μόνη και γυναίκα μόνη, στο εργασιακό περιβάλλον είχε δυσκολίες. Ήταν υπάλληλος στο υπουργείο Συντονισμού. Με τη Χούντα διώχθηκε, μετακομίσαμε από την Πάτρα στην Αθήνα. Δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες.

Έκανε δουλειές του ποδαριού μέχρι να σταθεί στα πόδια της. Ήρθαμε στο κέντρο της Αθήνας. Πάλευε, μας φιλοξένησαν κάτι θείες στην αρχή. Είχε φύγει μόνη της. Έστελνε χρήματα κι εγώ ήμουν με τη γιαγιά μου. Και μετά όταν ήρθαμε είχε φτιάξει έναν κύκλο, υπήρχαν ξαδέρφια, οπότε εγκλιματίστηκα πιο εύκολα. Ήταν πάρα πολύ τολμηρή. Με άφησε να νοικιάσω σπίτι όταν ήμουν τρίτη Λυκείου. Όταν το έκανε αυτό και ότι το παιδί της θα παραμείνει αλλού ήταν πολύ τολμηρό, ειδικά για τις εποχές αυτές.

Παρουσία του πατέρα δεν υπήρχε. Ήταν ο άνθρωπος που συντηρούσε την οικογένεια, δούλευε μέρα νύχτα, την έβλεπα λίγες ώρες. Μεγάλωσα χωρίς τον πατέρα μου. Δεν είχα πολύ καλή σχέση οπότε δεν μου έλειπε καθόλου. Ήμασταν τριμελής οικογένεια, η γιαγιά, η μαμά και εγώ.

Δεν είχα θέματα μπούλινγκ στο σχολείο, δεν θυμάμαι κιόλας κάτι τέτοιο. Τον είδα τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τον επισκέφθηκα κάποιες φορές, γνώρισα τα εγγόνια του. Δεν υπήρχε πια λόγος να του πω όχι, δεν είναι ότι κρατούσα μέσα μου έναν θυμό τόσο ισχυρό.

Δεν με άφησε η μαμά να νιώσω την απουσία του. Ήταν πάντα βράχος δίπλα μου. Εγώ ήθελα να κάνω παραπάνω από ένα παιδί γιατί δεν μου άρεσε που ήμουν μόνος μου. Εξακολουθώ να είμαι άνθρωπος αρκετά της οικογένειας», είπε ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.

Δείτε όσα είπε ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης στο Στούντιο 4: