Η μία όψη στην τραγωδία των Τεμπών είναι η σύγκρουση των τρένων. Από την αρχή η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει την ιδέα ότι υπεύθυνοι ήταν οι εξής: ο σταθμάρχης βάρδιας, που έκανε το «ανθρώπινο λάθος», οι κακοδαιμονίες του ελληνικού κράτους και όλες οι κυβερνήσεις από εποχής Τρικούπη. Τόσο απλά.

Οι «κακοδαιμονίες» δεν μπορούν να καθίσουν στο σκαμνί και για να δικάσουμε κυβερνήσεις και υπουργούς, πρέπει να κάνουμε αρχή από τους σημερινούς – οπότε άστο. Μένει ο σταθμάρχης.

Όχι όμως και αυτός που τον διόρισε. Ούτε αυτός που παρέλειψε να αποκλείσει τεχνικά τη σύγκρουση. Πόσο μάλλον αυτός που την απέκλειε, όταν τον προειδοποιούσαν. Μη δικάσουμε και τους δικούς μας.

Η άλλη πλευρά είναι οι παράνομες ουσίες, στις οποίες αποδίδεται η φωτιά. Αρχικά ο Πρωθυπουργός είπε ότι «δεν υπήρχαν». Προ ημέρων δικαιολογήθηκε ότι «έτσι του είπε η εταιρία», αλλά πλέον «δεν το αποκλείει» και πρέπει να τιμωρηθεί, αν τον κορόιδευε. Το είπε, αλλά μια εβδομάδα μετά η κυβέρνηση της έσκασε άλλα 60 εκατομμύρια ευρώ.

Τώρα οι δικοί του διακινούν βίντεο που βγάζουν «λάδι» την εταιρία. Και οι παροικούντες στοιχηματίζουν: εκεί θα καθίσει η μπίλια όταν «η Δικαιοσύνη βρει την αλήθεια». Ρωτήστε και την πρόεδρο του Αρείου Πάγου…

Αν όμως δεν υπήρξε παράνομο φορτίο, ο Πρωθυπουργός έχει άλλο πρόβλημα: να εξηγήσει πώς προέκυψε η φωτιά με το μανιτάρι. Εκτός αν δεν υπήρξε ούτε φωτιά και «αποδειχθεί» με νέο βίντεο που θα δείχνει, εκτός από τα συντρίμμια, τον ουρανό με τα αστέρια.

Αν όμως δεν υπήρχε παράνομο φορτίο, δεν υπήρχε από την αρχή. Οπότε, γιατί μετέφεραν αμέσως τα χώματα – που έσβησαν ίχνη και αλλοίωναν τον χώρο – και τρέχουν στα δικαστήρια τον Αγοραστό, και στις προανακριτικές τον Τριαντόπουλο; Απλώς κάποιος νόμιζε ότι υπήρχε; Ήταν δηλαδή λάθος συναγερμός;

Μάλλον, αν πάρουμε τοις μετρητοίς την τελευταία παρέμβαση της Ντόρας Μπακογιάννη, που βάζει το χέρι της στο Ευαγγέλιο: «Δεν δέχομαι τη συγκάλυψη, διότι δεν υπάρχει». Άρα η σύγκρουση ήταν απλώς «ατύχημα» – όπως το είπε – χωρίς παράνομο φορτίο;

Η απορία είναι πώς το ξέρει μια απλή βουλευτής και δεν τον ξέρει ο Πρωθυπουργός, του οποίου η πιο πρόσφατη δήλωση είναι: «δεν το αποκλείω». Και αφού το ξέρει, γιατί περιμένει «να βγει η αλήθεια – όποια και αν είναι»; Ξέρει και ποια θα είναι;

«Δεν είμαστε τέρατα» – για να συγκαλύπτουμε – είπε η κυρία. Αλλά δεν διευκρίνισε ποιους ακριβώς εννοεί. Δεκτό: δεν είναι – όποιους και αν έχει στο μυαλό της. Αλλά το ζητούμενο σ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι αυτό.

Είναι ποιος, από την κυβέρνηση, ευθύνεται για τη σύγκρουση, επειδή δεν έκανε ό,τι όφειλε άσχετα τι – δεν – έκαναν οι προηγούμενοι. Και τι ακριβώς ήταν αυτό που πήρε φωτιά – γιατί πήρε – αλλά και ποιος το φόρτωσε.

Η αναζήτηση της ευθύνης δεν αφορά «τέρατα», ή εξωγήινους. Και δεν είναι συλλογική ευθύνη για να χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό. Αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα και συγκεκριμένες πράξεις, ή παραλείψεις. Έτσι απονέμεται η Δικαιοσύνη.

Ένα από τα πρόσωπα είναι ο εν ενεργεία – κατά τη σύγκρουση – υπουργός Καραμανλής. Η Ντόρα που δεν είχε ούτε καλημέρα μαζί του, αλλά τώρα τον καλύπτει: «Δεν είναι διορισμένος βουλευτής, τον ψήφισαν στις Σέρρες».

Κι ο Παππάς του ΣΥΡΙΖΑ εκλεγμένος είναι και από τους πολίτες και από το κόμμα του, αλλά ο Πρωθυπουργός αρνήθηκε να μιλήσει μαζί του στη Βουλή.

Αντιφάσεις, πολλές αντιφάσεις και μπαλαμούτι. «Θα ήταν βλακώδες» να συγκαλύψουμε, λέει η Ντόρα – για τους κυβερνητικούς χειρισμούς μετά τη σύγκρουση. Όχι απαραιτήτως. Μπορεί να είναι μια αλληλουχία από γκάφες. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες…