Ερώτηση πρώτη: αλλάζει τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, ο Τράμπ; Κομμάτι δύσκολο. Αυτός ο χάρτης δεν αλλάζει με παλαβά διατάγματα ενός ακραίου Αμερικανού προέδρου – που δε έχουν καν κριθεί ακόμη στη χώρα του. Εκεί που θα αξιολογηθεί πραγματικά ο ίδιος και η πολιτική του.

Ήδη τα θεσμικά αντίβαρα, του πανίσχυρου αμερικανικού Συντάγματος, αντιδρούν στην αυθαιρεσίας και ενίοτε της γελοιότητας των αποφάσεων Τράμπ.

Ο διεθνής καταμερισμός ισχύος δεν αλλάζει με δηλώσεις ,που μεταφράζουν το ιμπέριουμ της χώρας του σε προσωπικό νταηλίκι – ή σε αντιμετώπιση του πλανήτη με ορους real estate. Δεν είναι μόνος του, ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην υφήλιο…

Ερώτηση δεύτερη: θέλει ο Τράμπ να διαλύσει την κοινοτική Ευρώπη; Μπορεί. Αλλά βρίσκεται απέναντι σε ένα ιστορικό δεδομένο: η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση της ανθρωπότητας στα πεδία Ευημερίας, Δημοκρατίας, Ειρήνης, Ελευθεριών, Δικαιωμάτων, άνθισης Ιδεών, ανεμπόδιστης Κινητικότητας προσώπων, υπηρεσιών, κεφαλαίων -και υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου.

Μπορεί τα κράτη -μέλη κατά καιρούς να εκπροσωπούνται από κυβερνήσεις που υστερούν σ αυτά τα πεδία. Η εκχώρηση εθνικών εξουσιών στο κοινοτικό κέντρο να είναι ακόμη ελλιπής – γι αυτό δεν υπάρχει κοινοτική- όχι κοινή- άμυνα, ασφάλεια και εξωτερική πολιτική. Το σύστημα διοίκησης να έχει δημοκρατικά ελλείματα που καθιστούν δυσχερείς τις άμεσες αποφασεις και η ευρωπαϊκή άνοιξη στις τεχνολογίες αιχμής καθυστερεί.

Αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση ως επίτευγμα της «γηραιάς Ηπείρου» δεν αναστρέφεται. Οι κυματισμοί κρίσεων, είναι αναμενόμενοι σε ένα υπερεθνικό σχήμα, που τείνει στη δημοκρατική ομοσπονδοποίηση οικονομιών, πολιτισμών, θρησκευτικών πεποιθήσεων, ιστορικών συνειδήσεων και μνήμης.

Ακριβώς μέσα από τις κρίσεις του ,εξελίσσεται και από απλή τελωνειακή ένωση έφτασε σε κοινές πολιτικές και κοινό νόμισμα.

Ερώτηση τρίτη. Τότε τι στο διάολο έλεγε στο Μόναχο, ο πρώην πεζοναύτης που κάποτε αποκαλούσε τον Τράμπ «Χίτλερ» και «μ…» και σήμερα είναι αντιπρόεδρός του; Η απάντηση δεν πρέπει να φοβίζει: έλεγε την… αλήθεια.

Πράγματι, η κοινοτική Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση ηγεσίας . Με αποτέλεσμα να υπερτονίζεται ότι είναι διάστικτη από τοπικούς καιροσκόπους που αμφισβητούν τις αρχές , τις αξίες της και τους στόχους της.

Ο Τζέι Ντι Βανς επαληθεύοντας τον Μιραμπό:- «Υπάρχει κάποιος χειρότερος από το δήμιο –είναι ο βοηθός του»- καπηλεύθηκε αυτή την αλήθεια. Αλλά δείχνει σαν καρικατούρα, μιλώντας για « υποχώρηση της ελευθερία του λόγου, στην Ευρώπη» όταν Τράμπ βάζει σε καραντίνα μέσα ενημέρωσης. Δείχνει τις «ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ» ο εκπρόσωπος μιας χωράς την οποίο κυβερνάει επισήμως πλεον η ελίτ του- χρήματος.

Στις Βρυξέλλες και σε κάποιές πρωτεύουσες οι κυβερνώντες δεν είναι σε θέση να υπηρετήσουν τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρώπης. Επειδή οι ίδιοι ε, όταν δεν είναι ανίκανοι, είναι υποχείρια των οικονομικών κέντρων που τους κατασκεύασαν – από τον Μακρόν ,ως τον Μητσοτάκη.

Αλλού εκπροσωπουν την συγκυριακή απωλεια προσανατολισμού στις χώρες τους – όπως η Μελάνι και ο Όρμπαν. Εκφράζουν την υποκατάσταση της πολιτικής από τη μισαλλοδοξία , που παρατηρείται στη βόρεια Ευρώπη .Η είχαν δουλική συμπεριφορά στους Αμερικανούς, όπως το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα στη Γερμανία.

Το σημερινό ευρωπαϊκό διοικητικό οικοδόμημα είναι κατώτερο των περιστάσεων, υπό την κυριαρχία της, διόλου άσπιλης, φον ντερ Λίαν και των συντηρητικών δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο-. Αυτών που υπέκυψαν στην Αμερική πίεση για ολική ρήξη με τη Ρωσία και τώρα κλονίζονται γιατί ,πάλι, οι Αμερικανοί τους ωθούν στο αντίθετο

Αλλά άθελά του ο Βανς έδωσε στην Ευρώπη την καλύτερη συνταγή: «Δεν πρέπει να φοβόμαστε τους λαούς, όταν εκφράζουν απόψεις που διαφωνούν με την ηγεσία τους»

Αυτή η «πολύ περίεργη ομιλία, για εσωτερική κατανάλωση στις ΗΠΑ», όπως εκτίμησε το BBC, έδειξε το δρόμο στην Ευρώπη. Έτσι όπως το διατύπωσε ήδη ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ: «Μην φοβάστε τον Τράμπ»

Το υπερατλαντικό καουμποϊλίκι απειλεί μόνο τις σημερινές ψοφοδεείς ηγεσίες, όχι την προοπτική της Ευρώπης…