Τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ), ανάδειξε το πρόσφατο περιστατικό όπου ο 47χρονος πάσχων από σοβαρή ψυχιατρική νόσο, σκότωσε 44χρονη ασθενή με κομμάτι από σπασμένο καθρέφτη.

Βάσει όσων μετέφερε στο iEidiseis.gr ο Ευάγγελος Πουλής, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Νοσοκομειακών Ψυχολόγων, οι ελλείψεις στο Δαφνί είναι τεράστιες και η υποστελέχωση έχει φέρει τους εργαζόμενους στα όριά τους.

Πρόκειται για μια συνθήκη, που όπως εξήγησε, δημιουργεί ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον για ασθενείς και εργαζόμενους.  

«Δύο νοσηλευτές για 31 ασθενείς σε κάθε τμήμα»

Σύμφωνα με όσα σχολίασε στο iEidiseis, ο Ευάγγελος Πουλής, ο οποίος εδώ και 20 χρόνια εργάζεται ως ψυχολόγος στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, «το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η υποστελέχωση. Αυτή τη στιγμή, σε κάθε τμήμα της ψυχιατρικής κλινικής, δεν υπάρχει βάρδια με περισσότερους από δύο νοσηλευτές ανά βάρδια, ενώ προβλέπονται τουλάχιστον τρεις.

Όμως, η δυναμική της κλινικής ανέρχεται σε 25 κλίνες ανά τμήμα, στις οποίες αν προστεθούν και έξι ράντζα που τοποθετούνται, φτάνουμε συνολικά στις 31 κλίνες. Δεν έχουμε ποτέ λιγότερους ασθενείς από αυτόν τον αριθμό ανά τμήμα».

«Δεν μπορούν να λάβουν εξειδικευμένη βοήθεια»

Το πρόσφατο περιστατικό, έφερε στην επικαιρότητα το γεγονός ότι καταδικασμένοι ασθενείς, νοσηλεύονται στον ίδιο θάλαμο με άλλους ψυχιατρικά ασθενείς. Όπως εξήγησε ο κ. Πουλής, «οι ασθενείς δεν διαχωρίζονται στα τμήματα ανάλογα με την ψυχοπαθολογία τους. Βάσει του άρθρου 69 του Ποινικού Κώδικα, ασθενείς που έχουν καταδικαστεί, μπορούν να απαλλαγούν από την ποινή τους εξαιτίας ψυχικής διαταραχής και να νοσηλευθούν σε ψυχιατρικό νοσοκομείο. Το σκεπτικό είναι ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να δουλέψουμε μαζί τους μέσω κάποιας θεραπευτικής προσέγγισης, προκειμένου οι άνθρωποι αυτοί να επανενταχθούν κάποια στιγμή στο κοινωνικό τους περιβάλλον».

Βάσει όσων σχολίασε ο κ. Πουλής, «υπήρξε συζήτηση ότι θα υπάρξει ειδική πρόβλεψη, ώστε να δημιουργηθεί χώρος όπου θα νοσηλεύονται μόνο οι συγκεκριμένοι καταδικασμένοι ασθενείς. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Νοσηλεύονται κανονικά μαζί με τα υπόλοιπα περιστατικά σε κάθε τμήμα του νοσοκομείου».

Ακόμη κι έτσι βέβαια, όπως εξήγησε ο ίδιος, «αυτό δεν θα ήταν αρνητικό, εφόσον όμως υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες και επαρκές νοσηλευτικό και θεραπευτικό προσωπικό, καθώς οι ασθενείς αυτοί, έχουν εξειδικευμένες θεραπευτικές ανάγκες τις οποίες δεν μπορούν να λάβουν».   

«Καλούνται να παίξουν τον ρόλο του δεσμοφύλακα»

Εξαιτίας αυτών των συνθηκών, οι νοσηλευτές στο Δαφνί, όπως σχολίασε, «καλούνται να παίξουν τον ρόλο του δεσμοφύλακα». Το ακόμη χειρότερο όπως ανέφερε, είναι ότι «πολλοί νοσηλευτές δεν έχουν ψυχιατρική ειδικότητα. Αρκετοί από αυτούς είναι βοηθοί νοσηλευτή ή βοηθοί θαλάμου, όμως χρεώνονται κανονικά τη βάρδια των νοσηλευτών. Ακόμη κι αν έχουν όμως ψυχιατρική ειδικότητα, με την εξουθένωση που υπάρχει, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Άλλωστε, σχεδόν όλοι οι νοσηλευτές δουλεύουν εξαήμερο και έχουν περισσότερα από 150 οφειλόμενα ρεπό».

«Λειτουργούμε με το 46% των οργανικών θέσεων»

Προκειμένου να αναδείξει το μέγεθος της υποστελέχωσης που επικρατεί, ο κ. Πουλής ανέφερε ότι «ο ΠΟΥ προβλέπει πως απαιτούνται τρεις υγειονομικοί υπάλληλοι οποιασδήποτε ειδικότητας, ανά έναν ψυχικά ασθενή. Αυτό στην Ελλάδα είναι ουτοπία. Αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο λειτουργεί με το 46% των οργανικών θέσεων. Υπάρχουν 87 οργανικές θέσεις ψυχιάτρων κι αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόλις 45. Η πληρότητα των νοσηλευτών κυμαίνεται κάτω από το 60%. Ως αποτέλεσμα, οι συνθήκες είναι τραγικές και για τους ασθενείς και τους εργαζόμενους».

Πρόκειται για συνθήκη που δημιουργεί αλυσιδωτά προβλήματα:  «Τα τμήματα απεξάρτησης που υπάρχουν στο Δαφνί, από το μεσημέρι και μετά δουλεύουν με μια μόνο βάρδια. Σε άλλα τμήματα, υπάρχουν ημέρες όπου η εφημερία ανοίγει στις 8 το πρωί και κλείνει μετά από τρεις ώρες επειδή δεν υπάρχουν άλλα κρεβάτια. Ως αποτέλεσμα, κρατάμε ασθενείς στη βραχεία νοσηλεία, η οποία όμως δεν υπάρχει στο νοσοκομείο. Αυτό που υπάρχει, είναι μια παλιά αποθήκη που καθαρίστηκε και υπάρχουν μέσα μόνο 4 κρεβάτια. Εκεί κρατάμε ακινητοποιημένους τους ασθενείς μέχρι να ξημερώσει, προκειμένου να τους μεταφέρουμε το πρωί σε άλλο νοσοκομείο».    

«Δεν έχει βγει προκήρυξη από το 2005»

Είναι επίσης ενδεικτικό, ότι «στο τμήμα που σημειώθηκε το πρόσφατο συμβάν, δεν υπάρχει ψυχολόγος. Η τελευταία ψυχολόγος πήρε σύνταξη πριν από δύο χρόνια. Το τμήμα έχει μόνο έναν ψυχίατρο διευθυντή κι έναν ψυχίατρο επιμελητή Α’. Οι υπόλοιποι ψυχολόγοι καλύπτουμε αυτό το τμήμα μόνο την ώρα της εφημερίας μας, εφόσον μας ενημερώσουν ότι κάποιος ασθενής επιθυμεί να μιλήσει με ψυχολόγο».

Ο κ. Πουλής προσελήφθη στο νοσοκομείο το 2005 κι όπως αναφέρει «ήμουν στις τελευταίες προσλήψεις οποιασδήποτε ειδικότητας. Έχουν φύγει δεκάδες, ενδεχομένως εκατοντάδες συνάδελφοι και δεν έχουν αντικατασταθεί, καθώς δεν έχει βγει έκτοτε προκήρυξη. Όσοι έρχονται, εργάζονται είτε με μπλοκάκι, είτε προέρχονται από προγράμματα ΟΕΑΔ και ΕΣΠΑ. Είναι άνθρωποι χωρίς καμία εξειδίκευση, που έρχονται και φεύγουν».

«Στέλνουμε καρδιογράφημα με Viber»

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: «εδώ και καιρό το νοσοκομείο έχει μείνει χωρίς καρδιολόγο. Η επίσημη εντολή που έχουμε λάβει από τον διευθυντή ιατρικής υπηρεσίας, είναι οι ψυχίατροι να κάνουν καρδιογράφημα και να το στέλνουμε με Viber στον καρδιολόγο του νοσοκομείου Νίκαιας όταν εφημερεύει. Έπειτα αυτός αποφαίνεται αν πρέπει ή όχι να γίνει εισαγωγή. Κι αυτό ενώ υπάρχει μόλις μια κοινωνική υπηρεσία για όλο το νοσοκομείο».

«Φρουρείται σε κτίριο που κάηκε»

Αξίζει να σημειωθεί, πως δεν είναι η πρώτη φορά που σημειώνεται ανθρωποκτονία στο Δαφνί. Το 2015 ένας τρόφιμος έβαλε φωτιά σε κτίριο, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τρεις ασθενείς. Πριν από μερικούς μήνες, ασθενής αφαίρεσε τη ζωή ενός άλλου νοσηλευόμενου. Αυτά τα περιστατικά όμως σύμφωνα με τον κ. Πουλή «δεν οδήγησαν σε καμία πρόβλεψη για την ασφάλεια. Το μόνο που έγινε τώρα, είναι πως αφότου συνελήφθη ο συγκεκριμένος ασθενής, επέστρεψε στο νοσοκομείο, φρουρούμενος σε ένα ξεχωριστό κτίριο, μέχρι τη Δευτέρα το πρωί που θα περάσει από αυτόφωρο. Είναι το ίδιο κτίριο που κάηκε το 2015. Δεν έχει ανακαινιστεί καθόλου, παραμένει καμένο και μαύρο».

«Φιλοξενούμε ακόμη και εφήβους»

Το «ακόμη πιο τραγικό» σύμφωνα με τον κ. Πουλή, είναι ότι «υπάρχει η πάγια τακτική στα τμήματά μας, να φιλοξενούμε εφήβους 16-17 ετών. Μάλιστα, στο συγκεκριμένο τμήμα όπου σημειώθηκε το συμβάν, νοσηλεύεται ένα 16χρονο παιδί. Οι ανήλικοι θα έπρεπε να νοσηλεύονται μόνο στο Σισμανόγλειο όπου υπάρχει ψυχιατρικό τμήμα εφήβων. Όταν δεν εφημερεύει όμως, προωθούν όλα τα περιστατικά στο Δαφνί. Πριν από περίπου δύο χρόνια, εγκαινιάστηκε ψυχιατρική κλινική εφήβων στο γενικό νοσοκομείο “Η Αγία Βαρβάρα”.  Δεν στελεχώθηκε όμως και δεν λειτούργησε ποτέ. Δεν είναι όμως δυνατόν να νοσηλεύεται ένα ανήλικο παιδί μαζί με ψυχιατρικά περιστατικά ενηλίκων, ορισμένα εκ των οποίων πρόκειται για βαριές ψυχοπαθολογίες».

«Υπεράνθρωπη προσπάθεια να σταθεί όρθιο το νοσοκομείο»

Παράλληλα, ο κ. Πουλής σχολίασε ότι «τα γενικά νοσοκομεία δεν έχουν ψυχιατρικές κλίνες, άρα δεν νοσηλεύουν ψυχιατρικά περιστατικά, τα οποία μεταφέρονται είτε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών, είτε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών μας προέρχεται εκτός Αττικής, επειδή δεν έχουν που αλλού να πάνε οι άνθρωποι».

Το Δαφνί άλλωστε, όπως υπογράμμισε «λειτουργούσε, λειτουργεί και θα λειτουργεί σαν μια αποθήκη ανθρώπων. Κι αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν, παρά μόνο όσους δουλεύουμε εκεί. Είναι η υπεράνθρωπη η προσπάθεια που καταβάλλεται προκειμένου να σταθεί όρθιο».

Κι όμως το έργο που επιτελείται, είναι όπως εξήγησε ο κ. Πουλής, ιδιαίτερα σημαντικό: «πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι οι ψυχικά ασθενείς δεν χρειάζονται τίποτα άλλο παρά μόνο κατασταλτικά μέσα. Αυτοί οι ασθενείς όμως, χρήζουν θεραπευτικής παρέμβασης. Μέσα από τις προσπάθειες που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, πολλοί αποτελούν πλέον λειτουργικά μέλη της κοινωνίας και κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τι έχουν περάσει. Το ζητούμενο λοιπόν, με αφορμή αυτό το περιστατικό, δεν είναι να στιγματιστούν ξανά οι ψυχικά ασθενείς, αλλά να αντιληφθούμε ότι η ψυχική υγεία, που είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης στην Ελλάδα, πρέπει να αναδιαμορφωθεί».