Πρώτη ερώτηση: Γιατί πήρε εκρηκτική διάσταση στην κοινωνία η πολύνεκρη σύγκρουση στα Τέμπη;

Απάντηση: Γιατί στις δυο όψεις της – πως προκλήθηκε και ποιο υλικό πήρε φωτιά, αυξάνοντας τις απώλειες- η κυβέρνηση έκανε τους χειρότερους χειρισμούς, εξ αρχής.

Αντί για ανεξάρτητη έρευνα -που θα οδηγούσε σύντομα σε δίκη- αναλώθηκε σε μεθοδεύσεις που ισοδυναμούν με συγκάλυψη: Προστάτευσε έναν ανίκανο υπουργό, που είχε αρνηθεί -στη Βουλή -να λάβει υπόψη τις προειδοποιήσεις για την επικινδυνότητα του δικτύου και συσκότισε την ύπαρξη παράνομου φορτίου.

Ερώτηση δεύτερη: Ποιοι θέλουν να «ρίξουν την κυβέρνηση»;

Απάντηση: Κόσμος και ντουνιάς- και έτσι γίνεται πάντα στη Δημοκρατία. Πχ όσοι δεν ψήφισαν ΝΔ και φυσικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης – γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Στη θέση τους, ο Μητσοτάκης ζητούσε κάλπες την επομένη των εκλογών.

Φυσικά και οι διαδηλωτές -οι περισσότεροι τουλάχιστον- αφού αναγκάζονται να διαδηλώσουν για την απονομή Δικαιοσύνης, που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη. Δικαίωμα ασκούν. Όπως όσοι διαδήλωναν το καλοκαίρι το 2015, κατά του Τσίπρα, λόγω του Δημοψηφίσματος.

Αυτό δεν συνιστά πολιτική ανωμαλία . Άλλωστε συμμετέχουν και ψηφοφόροι της ΝΔ. Ότι μια κομματόσκυλων στην κυβέρνηση και στα ΜΜΕ για μα τους αποτρέψουν, καταφεύγουν σε κινδυνολογίες, ανοησίες και αθλιότητες, είναι ο ορισμός της τοξικότητας.

Δεν πρόκειται καν για πολιτική αλλαγή: Αν φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν θα πάρει τη θέση της η σημερινή αντιπολίτευση. Κανένα αντιπολιτευόμενο κόμμα δεν μπορεί να εξασφαλίσει πλειοψηφία και κανένας αρχηγός δεν θεωρείται πρωθυπουργήσιμος.

Αν «πέσει» ο Μητσοτάκης, πάλι κυβέρνηση -με κορμό τη- ΝΔ θα προκύψει. Άρα δεν μιλάμε για καμία θηριώδη ανατροπή. Άλλωστε οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν με διαδηλώσεις.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός θα φύγει αν παραιτηθεί αυτοβούλως, αν άρουν στη Βουλή την εμπιστοσύνη τους βουλευτές της ΝΔ – και όχι της αντιπολίτευσης φυσικά – ή αν προσφύγει σε εκλογές και τις χάσει.

Δεν επίκειται καμιά «αποσταθεροποίηση» από «κομμουνιστές , εαμοβούλγαρους και άλλους εχθρούς της πατρίδος», που τσαμπουνάει ο κάθε καψοκαλύβας, της ακροδεξιάς υποκουλτούρας.

Ερώτηση τρίτη: Πόσους αρχηγούς έχει η ΝΔ; Ας τους μετρήσουμε. Έναν, τουλάχιστον, εν αναμονή -τον Δένδια- έναν σε ενέργεια- από τότε που τον ψήφισε η κομματική βάση- και έναν σε… παρενέργεια.

Ο πρώτος στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Ο δεύτερος κρατάει τα προσχήματα. Αλλά ο τρίτος για να κάνει το κομμάτι του -επιδίδεται σε εμπρηστικά λογύδρια, που φέρνουν μνήμες… Γκοτζαμάνη- και έτσι γίνεται σπόνσορας των συλλαλητηρίων.

Μιλάμε για τον Άδωνι Γεωργιάδη, που δεν κρύβει ότι διαφωνούσε εξ αρχής με τον Μητσοτάκη στην αντιμετώπιση των διαδηλώσεων. Έτσι, μόλις ο πρόεδρος της ΝΔ και Πρωθυπουργός «έλλειψε ταξίδι δια δουλειές», είδε κενό ηγεσίας και… ανέλαβε ο ίδιος τη διεύθυνση του κόμματος.

Απευθυνόμενος «στον Νεοδημοκράτη που με βλέπει από το «Mega» και την εκπομπή Σιωμόπουλου και Γκαντώνα -κήρυξε ανυπακοή- στον Μητσοτάκη- δίνοντας τις δικές του οδηγίες στην κομματική βάση:

-«Να αντιδράτε με οργή, σε όσους λένε ότι υπάρχει συγκάλυψη, γιατί δεν υπάρχει», ισχυριζόμενος ότι «θα επικρατήσει χάος αν να πέσει η κυβέρνηση» -του Μητσοτάκη».

Τον οποίο δαιμονολογώντας τα συλλαλητήρια, άδειασε: «Τέλειωσαν οι πολλές ευγένειες»- του Μητσοτάκη.

Από επιχειρήματα, ούτε αστυνόμος Β΄, της μετεμφυλιακής περιόδου. Τη μια εξηγούσε ότι «δεν είχαν δίκιο όσοι ζήτησαν να σταυρωθεί ο Χριστός αντί του Βαραββά».

Την άλλη ότι η κυβέρνηση Καραμανλή έπεσε «για το λεγόμενο σκάνδαλο Βατοπεδίου» και «καταστράφηκε η Ελλάδα».

Ο ίδιος βέβαια είχε συμβάλει σ αυτό, ως βουλευτής του Καρατζαφέρη!..

Συμπέρασμα: Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ υπερφαλαγγίζει τον πρόεδρο και παροτρύνει τους οπαδούς της κατά των συλλαλητηρίων- παρά την πρωθυπουργική θέση ότι είναι δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν.

Στην πολιτική υπάρχει ένας χαρακτηρισμός γι’ αυτό: προνουντσιαμέντο.