Με την τελευταία τηλεοπτική του συνέντευξη -στον Αντ. Σρόιτερ- ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μια μάλλον σοφή ιδέα: να μετακινηθεί, όσο γίνεται, στην άλλη πλευρά της Ιστορίας των Τεμπών.

Έκανε αυτοκριτική για το παράνομο φορτίο που πήρε φωτιά μετά τη σύγκρουση, αποδοκίμασε την Εξεταστική Επιτροπή Μαρκόπουλου, δέχθηκε Προανακριτική Επιτροπή για τον Τριαντόπουλο, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να πάρει τον ίδιο δρόμο και ο Καραμανλής, αναγνώρισε τα συλλαλητήρια λέγοντας ότι μετέχουν και οπαδοί της ΝΔ, – ο Σκέρτσος μάλιστα είπε ότι θα πήγαινε αν δεν ήταν υπουργός – έδωσε δίκιο σε οσους αναζητούν την αλήθεια λέγοντας ότι «το ίδιο τον ρωτάνε και τα παιδιά του» και υποκλίθηκε στη Μαρία Καρυστιανού, καλώντας τους υπουργούς και τους συνεργάτες τους να κάνουν το ίδιο.

Οι σοβαροί παράγοντες της κυβερνητικής παράταξης ανακουφίστηκαν- αντιλαμβανόμενοι ότι η πόλωση επιβαρύνει τη θέση της: δεν μπορεί να χτυπάς με τη γροθιά σου το μαχαίρι. Αλλά η δεξιά πτέρυγα του κόμματος – στην οποία έχουν το πάνω χέρι οι προερχόμενοι από την ακροδεξιά του Καρατζαφέρη αλλά κάποιοι από τον Σημιτικό «εκσυγχρονισμό», βγήκαν από τα ρούχα τους. Ευθέως ο Άδωνις Γεωργιάδης είπε ότι «από την αρχή διαφωνούσε με τις πολλες ευγένειες», ο Γ. Φλωρίδης βρήκε ότι στα συλλαλητήρια εκκολάπτεται… εμφύλιος και ο Μ. Βορίδης επιτέθηκε στην πρόεδρο των οικογενειών, ως… πολιτική του αντίπαλο.

Η γραμμή του κατευνασμού και της ηπιότητας που επιχείρησε να επιβάλει στο κόμμα και την κυβέρνησή του ο Πρωθυπουργός, δεν άντεξε ουτε δέκα μέρες. Την αρχή της παραβίασης της έκανε ο ίδιος από τη Θεσσαλονίκη, ρίχνοντας το σύνθημα της πόλωσης.

Τον ακολουθήσαν ασμένως οι σπεσιαλίστες του είδους. Με επικεφαλής τον Βορίδη. Ο Άδωνης που βρήκε τον ευατο του εκτοξεύοντας ακρότητες από κανάλι σε κανάλι- χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ενισχύει την προσέλευση στα συλλαλητήρια.

Αρκεί να τον άκουγε κανείς στο MEGA απέναντι στους εξαιρετικούς Ντίνο Σιωμόπουλο και Στέλλα Γκαντώνα -για να καταλάβει ότι καλύτερο και ισχυρότερο κίνητρο συμμετοχής από όσα έλεγε, δεν υπήρχε…

Στην πραγματικότητα το Μέγαρο Μαξίμου έχασε τον έλεγχο. Μια ομάδα υπουργών και… δημοσιογράφων, με θεωρητική κάλυψη από τον διανοούμενο Στάθη –που χειροκρότησε και η Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ!- άρχισαν να προκαλούν τους πολίτες. Επιχειρώντας με παιδαριώδη, εμφυλιοπολεμικά και διόλου ηθικά επιχειρήματα να τους φοβίσουν, ή να τους στιγματίσουν ως εν δυνάμει πρωταγωνιστές εκτροπής.

Κατά γενική εκτίμηση η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της προσεχούς Παρασκευής θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Με καθαρά μηνύματα προς την κυβέρνηση που στη συλλογική συνείδηση εμποδίζει την αναζήτηση της αλήθειας και των υπευθύνων.

Η κυβερνητική εμπροσθοφυλακή των ακραίων, θα προσπαθήσει να αποσύρει τουλάχιστον τους οπαδούς της ΝΔ. Αλλά οι συχνές επισκέψεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχ. Χρυσοχοΐδη στο Μαξίμου δείχνουν οτι ο Πρωθυπουργός τουλάχιστον θέλει να αποφύγει τα χειρότερα. Η λέξη «προβοκάτσια» ισοδυναμεί με εσωτερικό κυβερνητικό φόβο και η αποτροπή της αποτελεί κυβερνητική προτεραιότητα.

Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στην κυβέρνηση στις 28 Φεβρουαρίου – όταν ολόκληρη η Ελλαδα θα πενθεί και θα διαδηλώνει αξιώνοντας απλώς «οξυγόνο» και Δικαιοσύνη- θα ήταν να συμβεί κάτι επεισοδιακό- πόσο μάλλον δραματικό.

Είτε δράσουν οι ομάδες των «αγνώστων» που προκαλούν επεισόδια σε κάθε κινητοποίηση, είτε παρακράτος με τις διαχρονικές πρακτικές του, τις συνέπειες θα πληρώσει η κυβέρνηση. Ιδίως, αν κυβερνητική ομάδα που στρατολογήθηκε κατά των συλλαλητηρίων επιχειρήσει να αποδώσει οτιδήποτε αρνητικό συμβεί στους διαδηλωτές και την αντιπολίτευση. Όταν η ίδια ομάδα διαμορφώνει συνθήκες αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Ίσως το πρώτο μέτρο από την πλευρά της κυβέρνησης είναι να αποδοκιμάσει εγκαίρως τα στελέχη της- και τους υποστηρικτές τους στα ΜΜΕ, που καλλιεργούν κλίμα οξύτητας. Ή μετέχουν σε ο,τιδήποτε μπορεί να παρακινήσει ακραίους της Δεξιάς να πάρουν στα χέρια τους την επανάληψη προβοκατόρικων ενέργειων που κόστισαν ακριβά στο παρελθόν.

Ιδιαίτερα η αποδοκιμασία της παρέμβασης του καθηγητή Καλύβα -που ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να ακουστεί σε παραμονή κινητοποιήσεων- θα ήταν πολύ φρόνιμη ενέργεια.

Η κυβέρνηση δια του κρατικού μηχανισμού είναι υπεύθυνη για την τήρηση της τάξης, όταν διαδηλώνουν οι πολίτες. Αν χάσει τον έλεγχο, όποιον ισχυρισμό και αν προβάλει εκ των υστέρων θα είναι σε βάρος της. Και θα προκαλέσει ακόμη ευρύτερες αντιδράσεις. Οι ενδεχόμενοι ισχυρισμοί ότι, πιθανά επεισόδια -που έχουν προαναγγείλει κάποιοι κύκλοι- θα προκληθούν απο την αντιπολίτευση για να… πέσει η κυβέρνηση θα ισοδυναμούν με πισώπλατο χτύπημα από μέσα, στον Μητσοτάκη.