Με αφορμή την επέτειο δύο χρόνων από το δυστύχημα των Τεμπών, τέσσερις συγγενείς των θυμάτων μιλούν στο iEidiseis.gr για την απώλεια, την ανάγκη να επέλθει κάθαρση και τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής.

Δύο χρόνια μετά τη μέρα που άλλαξε για πάντα τη ζωή τους, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το μέγεθος της απώλειας, παραμένει -αυτονόητα-, το ίδιο. Αυτό που δεν είναι το ίδιο όμως, είναι το μέγεθος της αγανάκτησης.

Όπως αφηγήθηκαν στο iEidiseis, τέσσερις συγγενείς θυμάτων από το δυστύχημα στα Τέμπη, η ανάγκη για δικαστική κάθαρση είναι επιβεβλημένη προκειμένου να επέλθει λύτρωση. Κάτι τέτοιο όμως τους φαντάζει δύσκολο, καθώς όπως υποστηρίζουν, «κάτι σκοτεινό έχει σκεπάσει τη χώρα και δεν λειτουργεί τίποτα». Κι όμως, η ανάγκη τους να μάθουν γιατί έχασαν τους ανθρώπους τους με τόσο άδικο τρόπο, συνεχίζει να τους οδηγεί. Λένε αυτά που δεν μπορούν να πουν όσοι έφυγαν. Κι αυτό πλέον δεν μπορεί να σταματήσει.

«Κάτι σκοτεινό έχει σκεπάσει τη χώρα»

Η Αναστασία Παπαγγελή, ήταν 19 ετών όταν έχασε τη ζωή της στα Τέμπη. Όπως ανέφερε στο iEidiseis ο πατέρας της, Ηλίας Παπαγγελής, «αυτές οι μέρες είναι πολύ δύσκολες. Όσο πλησιάζει η επέτειος, θυμόμαστε πιο έντονα τις ημέρες που ήμασταν με τα παιδιά μας. Είναι μεγαλύτερος ο πόνος».

Βάσει όσων σχολίασε ο ίδιος, «δεν έχω πενθήσει, επειδή πιστεύω ότι το παιδί μου είναι γύρω μου». Άλλωστε, «δεν μας αφήνουν να πενθήσουμε. Δεν θέλουν απλά να συγκαλύψουν, αλλά να τα σκεπάσουν όλα, σαν να μην έγινε τίποτα. Ζητήσαμε αναβάθμιση του κατηγορητηρίου για τη Hellenic Train, όμως το Συμβούλιο Εφετών Λάρισας το απέρριψε. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Κάτι σκοτεινό έχει σκεπάσει τη χώρα και δεν λειτουργεί τίποτα. Βασιλεύει το άδικο».

Ο ίδιος δηλώνει «απαισιόδοξος ότι θα επέλθει δικαστική κάθαρση. Έχουμε μια δικαιοσύνη που δεν δείχνει σημάδια ανεξαρτησίας, παρά τις ανακοινώσεις που βγάζει ο Άρειος Πάγος».

«Νομίζω ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος, παρότι θλιμμένος και οργισμένος»

Άλλωστε, «η συγκάλυψη και το ψέμα ξεκίνησαν πριν ακόμη από το μπάζωμα. Ξεκίνησαν από τις εταιρείες που ανέλαβαν τα σιδηροδρομικά έργα και δεν τις ήλεγξε κανείς. Ξεκίνησαν από τις επιτροπές που παρέλαβαν τα έργα αλλά δεν ελέγχθηκαν. Ξεκίνησαν λίγες ώρες μετά το δυστύχημα, τα ξημερώματα, όταν άρχισαν να απομακρύνουν χώματα με τη δικαιολογία ότι πρέπει να στηριχθούν οι γερανοί. Τα θύματα δεν φωτογραφήθηκαν ποτέ στη θέση που βρίσκονταν, δεν πάρθηκε υλικό από τη θέση γύρω τους, ούτε από τους ιστούς τους. Με εντολή του εφέτη ανακριτή, 40 ημέρες μετά, πετάχτηκε το βιολογικό υλικό των θυμάτων. Κι αυτό ενώ καταλαμβάνει χώρο όσο δύο μπουκάλια αναψυκτικών σε ένα ψυγείο».

Σχετικά με λεκτικές επιθέσεις που σημειώνονται από κυβερνητικά προς τους συγγενείς των θυμάτων, ο κ. Παπαγγελής σχολίασε πως «είναι αδικαιολόγητες. Δεν κινδυνεύει από εμάς η κυβέρνηση. Εμείς ζητάμε να μάθουμε γιατί σκοτώθηκαν τα παιδιά μας. Όμως δεν μας απαντάει κανείς. Κρύβονται». Αναφορικά με το γιατί θεωρεί πως συμβαίνει αυτό, ο ίδιος τόνισε πως «κάτι κρύβει η κυβέρνηση και δεν ξέρω αν θα το μάθουμε ποτέ».

«Νομίζω έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, παρότι θλιμμένος και οργισμένος»

Παράλληλα, ο ίδιος στάθηκε «στο αισιόδοξο μήνυμα που έδωσε ο κόσμος ο οποίος μας αγκάλιασε στις πρόσφατες συγκεντρώσεις. Όλο το 2023 απαγορευόταν να ακουστούν οι λέξεις “Τέμπη” και “τρένα”. Αναρωτιόμασταν μήπως ζούμε έναν εφιάλτη, ότι θα ξυπνήσουμε κι όλα θα είναι καλά. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τέτοια προπαγάνδα και δεν ξέρω γιατί».

Πλέον, ο ίδιος παίρνει δύναμη «από το παιδάκι μου. Λέω αυτά που δεν μπορεί εκείνο. Νομίζω ότι έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, παρότι θλιμμένος και οργισμένος».

Το παιδί του, η Αναστασία, «ήταν ένα ευγενικό και αισιόδοξο παιδάκι. Κοιτάζω τώρα τις φωτογραφίες και τα βίντεο. Όλο χαμογελούσε. Ήταν φοιτήτρια στο 1ο έτος του Γεωπονικού στο ΑΠΘ. Μιλούσε Αγγλικά και Γερμανικά. Ήθελε να ζήσει, να δημιουργήσει, να γυρίσει τον κόσμο. Ένα πολύ καλό παιδάκι».

«Δεν έχει βγει ένας άνθρωπος να ζητήσει μια συγγνώμη»

Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, έχασε στα Τέμπη τη σύζυγό του, Βασιλική Χλωρού. Όπως ανέφερε ο ίδιος στο iEidiseis, «η απώλεια για τον άνθρωπό μας δεν αλλάζει από την πρώτη στιγμή. Νομίζω όμως ότι η αγανάκτηση είναι πλέον μεγαλύτερη. Έπειτα από μεγάλες προσπάθειες δικές μου, αρκετών συγγενών και της ομάδας του πραγματογνώμονα Βασίλη Κοκοτσάκη, τελικά είμαστε εμείς αυτοί που είχαν δίκιο. Κι ας μας έλεγαν συνωμοσιολόγους. Τελικά, υπήρχε στο τρένο ένα φορτίο που κατέκαψε ανθρώπους ζωντανούς και εγκλωβισμένους. Ήταν χειρότερο από κόλαση αυτό που έγινε στο έγκλημα στα Τέμπη».

Είναι αξιοσημείωτο σύμφωνα με τον ίδιο ότι «ακόμη δεν έχει βγει ένας άνθρωπος να ζητήσει μια ειλικρινή συγγνώμη. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο εξοργιστικό». Άλλωστε, όπως ανέφερε ο κ. Κωνσταντινίδης, «όταν δεν επέρχεται η τιμωρία των υπευθύνων δεν είναι εύκολο να μπεις σε έναν καημό. Άλλωστε, δεν ήταν ένα ατύχημα. Τα συστήματα ασφαλείας δεν λειτουργούσαν ως όφειλαν. Δεν είχε ολοκληρωθεί η σύμβαση 717, αλλά και οι προηγούμενες. Η Hellenic Train παραπλάνησε τον ελληνικό λαό για μια τηλεδιοίκηση της Ιταλίας, που δεν υπήρχε όμως στη χώρα μας. Με ποιο συναίσθημα λοιπόν να θρηνήσεις για τον άνθρωπό σου;».

«Θέλω να μπορέσω να συγχωρήσω»

Αυτό που θέλει ο ίδιος είναι «όταν αποχωρήσω από τον κόσμο, να φύγω λυτρωμένος. Αυτό επέρχεται με έναν τρόπο: να μπορέσω να συγχωρέσω. Και για να γίνει αυτό, οι ανακριτικές αρχές θα πρέπει να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, οι εισαγγελείς να ασκήσουν τις διώξεις που πρέπει και οι δικαστές να απονείμουν τις πρέπουσες ποινές. Δεν μπορούν να φύγουν οι ψυχές μας με θυμό, οργή και αγανάκτηση».

Αναφερόμενος στη σύζυγό του, Βασιλική, ο ίδιος ανέφερε πως «δύο πράγματα μου άφησε παρακαταθήκη η γλυκούλα μου: τη δοτικότητα που είχε και το αίσθημα για αγώνα μέχρι τέλους. Όσοι μείναμε πίσω έχουμε την υποχρέωση να τα υπηρετήσουμε και τα δύο. Εγώ τόσα χρόνια δεν παραβίασα καμία κόκκινη γραμμή, δηλαδή την οικογένεια, τη δουλειά, την τιμή και την ηθική μου. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά δεν είναι πλέον αυτές οι προτεραιότητές μου. Προτεραιότητά μου είναι οι νέοι να σταματήσουν να έχουν μόνο ελπίδα, αλλά να υλοποιήσουν τα όνειρά τους».

«Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα επέλθει κάθαρση»

Στο μοιραίο τρένο επέβαινε και η 26χρονη σοπράνο Ελισάβετ Χατζηβασιλείου. Όπως ανέφερε στο iEidiseis ο πατέρας της, Νίκος Χατζηβασιλείου, «κάθε ημέρα είναι δύσκολη, όχι μόνο η επέτειος». Άλλωστε, «ο χρόνος βοηθάει σε τραυματικά γεγονότα που θες να ξεπεράσεις. Εδώ τι να ξεπεράσεις; Να ξεχάσεις ότι είχες παιδί; Θες να το θυμάσαι κι αυτό πάντα αναγεννά όλα τα αισθήματα».

Εκείνο το βράδυ, «ήμουν στον σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης και την περίμενα. Είδα κόσμο μαζεμένο κι από περιέργεια πήγα να δω τι κουβεντιάζουν. Εκεί, ήταν μια ευγενέστατη καθαρίστρια που έκανε την αναγγελία του γεγονότος. Όπως ήμουν, πήγα στη Λάρισα». Κι αυτό που αντίκρισε εκεί, «θύμιζε αποκάλυψη».

Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι επιβεβλημένο «να επέλθει μια κάθαρση, ώστε τα παιδιά να ζήσουν σε μια χώρα που θα την καμαρώνουν και δεν θα ντρέπονται γι΄αυτήν».

Δεν είναι βέβαια κάτι εύκολο να συμβεί: «τα Τέμπη δεν είναι μεμονωμένο γεγονός. Είναι μια υπόθεση με πολλές παθογένειες και διαπλοκή σε όλα τα επίπεδα. Πρόκειται για κάτι τόσο μεγάλο που είναι σχεδόν απίθανο να επέλθει κάθαρση. Πρέπει να γίνει, αλλά δεν είμαι αισιόδοξος».

«Δεν έχουμε δικαιοσύνη με κύρος»

Σχετικά με το αν θεωρεί πως θα αποκαλυφθεί ποτέ αν και τι παράνομο φορτίο μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, ο κ. Χατζηβασιλείου απάντησε ότι «αυτό είναι η ουρά του θέματος. Το κεφάλι είναι η σύγκρουση. Δηλαδή, η κατάντια των σιδηροδρόμων, η υποστελέχωση του ΟΣΕ, οι υπουργοί που δεν έκαναν τίποτα από όσα έπρεπε».

Αναφορικά με το ότι ακόμη και σήμερα δεν έχουν εγκατασταθεί συστήματα ασφαλείας σε μεγάλο τμήμα της μοναδικής πρακτικά σιδηροδρομικής γραμμής της χώρας, ο ίδιος ανέφερε ότι «όταν μίλησα με τον ανακριτή τον ρώτησα γιατί επιτρέπει να κυκλοφορούν τα τρένα. Μου απάντησε ότι αυτό είναι εκτός των αρμοδιοτήτων του. Με τα στοιχεία που υπήρχαν από την πρώτη στιγμή, τα τρένα έπρεπε να σταματήσουν. Δυστυχώς όμως, δεν έχουμε δικαιοσύνη με κύρος».

Ερωτώμενος αν θεωρεί πως υπάρχει συγκάλυψη, ο κ. Χατζηβασιλείου επεσήμανε ότι «από την πρώτη στιγμή ο πρωθυπουργός μίλησε για ανθρώπινο λάθος, έλαια σιλικόνης και ξανακατέβασε υποψήφιο βουλευτή τον υπουργό Μεταφορών. Πρόκειται για μια οφθαλμοφανή κάλυψη, επομένως δεν χρειάζεται να μιλήσουμε εμείς για συγκάλυψη».

«Να βγει ο κόσμος στο δρόμο για τη δική του ζωή»

Ο κοινωνικός αναβρασμός που επικρατεί την τελευταία περίοδο για την υπόθεση των Τεμπών, είναι σύμφωνα με τον ίδιο, μια «φυσιολογικότατη αντίδραση. Με το πέρασμα των μηνών ο κόσμος αντιλήφθηκε πως αυτό που έγινε δεν ήταν φυσιολογικό, πως υπήρξε διαπλοκή. Κατάλαβε πως αυτό μπορούσε να συμβεί στον καθέναν και μετά από αυτό να βρεθούν στη δική μας θέση: να μας κοροϊδεύουν και να μας χλευάζουν. Στην ουσία, συμπαραστέκονται στον εαυτό τους».

Πάντως, «όσα εκατομμύρια κόσμου και να μαζευτούν την Παρασκευή, η Ελισάβετ ούτε θα ξαναγυρίσει σπίτι, ούτε θα τραγουδήσει. Καλά θα κάνουν να βγουν στο δρόμο για τη δική τους τη ζωή».

Η κόρη του, η Ελισάβετ, όπως εξιστόρησε, «ήταν ένα ευαίσθητο πλάσμα όπως όλοι οι καλλιτέχνες. Ένα πανέξυπνο, εργατικό και φιλόδοξο πλάσμα. Αφιερωμένη στη μουσική και το τραγούδι από μικρή ηλικία. Είχε στο μυαλό της να κατακτήσει τον κόσμο μέσω της μουσικής. Όμως κάποιοι δολοπλόκοι και διεφθαρμένοι της το στέρησαν αυτό».

«Έγκλημα είναι αν και δεν τους αρέσει να το ακούνε»

Ο Δημήτρης Μασσαλής, ο μηχανοδηγός της μοιραίας εμπορικής αμαξοστοιχίας, έχασε τη ζωή του σε ηλικία 29 ετών. Μιλώντας στο iEidiseis, η μητέρα του, Σταυρούλα Καρύδη, ανέφερε ότι «νομίζω πως έγινε μόλις χθες το περιστατικό. Ακόμη δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ακριβώς τι συνέβη».

Το κοινωνικό κλίμα γύρω από την υπόθεση έχει πλέον αλλάξει, καθώς «από το καλοκαίρι του 2023 και μετά, δεν ακούγαμε πουθενά τη λέξη “Τέμπη”. Κάποια στιγμή, νομίζαμε ότι ουρλιάζαμε και δεν μας άκουγε κανείς πέρα από τους συγγενείς και τους τοίχους του σπιτιού μας».

Κι αυτό επειδή «ο κόσμος δεν είχε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του ατυχήματος ή μάλλον του εγκλήματος. Επειδή έγκλημα είναι, όσο και αν δεν τους αρέσει να το ακούνε».

Πλέον όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει: «Στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα πριν από ένα μήνα, συγκλονίστηκα όταν είδα τόσο κόσμο. Πλέον, έχουμε την αίσθηση ότι μοιραζόμαστε λίγο τον πόνο μας, ότι περισσότερος κόσμος μας κατανοεί και μας υποστηρίζει».

«Δεν θα έβγαινε κανείς»

Σχετικά με το τι έγινε το μοιραίο βράδυ, η κ. Καρύδη ανέφερε πως «ο πραγματογνώμονας Βασίλης Κοκοτσάκης μου είπε να χαρώ επειδή ο γιός μου αντέδρασε ηρωικά: όπως μου είπε, σύμφωνα με τις μετρήσεις του, αν το τρένο συνέχιζε χωρίς να είχε φρενάρει -όσο πρόλαβε ο γιός μου-, η μετωπική θα γινόταν στην είσοδο του τούνελ. Δεν θα έβγαινε κανείς».

Αναφορικά με το αν ο γιός της, ο Δημήτρης είχε αναφερθεί σε προβλήματα του σιδηροδρομικού δικτύου, η ίδια σχολίασε ότι «το παιδί μου δεν μου έλεγε τίποτα, πιθανόν για να μη με στεναχωρήσει. Αν ήξερα την κατάσταση, θα έβρισκα τρόπο και θα του το απαγόρευα να μπει σε τρένο. Και να σκεφτείτε ότι εγώ του πρότεινα να πάρει μέρος στην προκήρυξη».

«Με ωθεί η ανάγκη για δικαιοσύνη»

Σχετικά με το τι την παρακινεί αυτά τα δύο χρόνια, η κ. Καρύδη ανέφερε πως «με ωθεί η ανάγκη για δικαιοσύνη. Η ανάγκη να μάθουμε την αλήθεια. Νομίζετε ότι εγώ δεν θέλω να μάθω διακαώς αν έκαναν εν αγνοία του, τον γιό μου λαθρέμπορο;».

Όπως ανέφερε, η κ. Καρύδη, «το παιδί μου ετοίμαζε γάμο. Το κορίτσι ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει. Καταστράφηκαν τόσοι νέοι άνθρωποι που είχαν συνδέσει τη ζωή και τα όνειρά τους με αυτά τα παιδιά. Πώς να το διαχειριστούμε; Πώς να το αντέξουμε; Πώς;».

Αυτό που η ίδια δεν μπορεί να συγχωρήσει, είναι πως «μας άλλαξαν σαν ανθρώπους. Εγώ ήμουν εκπαιδευτικός και τα έβλεπα όλα ωραία μέσα από τα μάτια των παιδιών του Δημοτικού. Ζούσα σε ένα παραμύθι. Έλεγα στα παιδιά να κάνουν τη δουλεία τους και θα επιβραβευθούν για τους κόπους τους. Έτσι μεγάλωσα και το παιδί μου. Ήταν ακέραιος χαρακτήρας, με ήθος, αρχές και αξίες. Ποια επιβράβευση έλαβε;».

«Η αλαζονεία της ατιμωρησίας μας έφερε εδώ»

Η ίδια πλέον νιώθει «θυμό. Αδικία. Πώς θα απαλλαγούμε από αυτό; Προσφέραμε τα πάντα, ήμασταν τίμιοι, δεν κάναμε κακό σε κανέναν κι όμως καταδικαστήκαμε. Δεν έχουμε ζωή από εδώ και πέρα. Κάποια στιγμή θα τελειώσει η δημοσιότητα, ο αγώνας, τα δικαστήρια και θα μείνουμε στο κουβούκλιο μόνοι μας. Τίποτα δεν θα αλλάξει. Τίποτα δεν μαλακώνει».

«Πού να φανταστώ ότι τα τρένα τρακάρουν;»

Το τραγικό αυτό βράδυ, «ο Δημήτρης με πήρε τηλέφωνο στις 10.30 το βράδυ από τον τελευταίο σταθμό για να με καληνυχτίσει. Τα ξημερώματα ο άλλος μου γιός ξύπνησε τον άντρα μου και του είπε ότι ο Δημήτρης είχε ατύχημα. Όταν κατάλαβα ότι το ατύχημα αφορούσε το τρένο και όχι το μηχανάκι που οδηγούσε, πήρα θάρρος. Πού να φανταστώ ότι τα τρένα τρακάρουν;».

Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα τα τρένα τρακάρουν. Τα ίδια τρένα, για τα οποία ο γιός της, ο Δημήτρης, «είχε τρέλα και λατρεία. Όμως όλα τα παιδιά στο τρένο που ακούω τις ιστορίες τους, ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Ένα περίεργο πράγμα αυτό το τρένο. Λες και μάζεψε ότι καλύτερο είχε η Ελλάδα για να τη συγκλονίσει».

The post Τέμπη: «Δεν μπορούν να φύγουν οι ψυχές μας με οργή, θυμό και αγανάκτηση» – 4 συγγενείς των θυμάτων στο iEidiseis appeared first on ieidiseis.gr.