Μετά από μια περίοδο ασφυκτικών πιέσεων προς το Κίεβο, που κορυφώθηκε με το επεισόδιο Τραμπ – Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο, ΗΠΑ και Ουκρανία κατέληξαν σε συμφωνία για μια πρόταση εκεχειρίας 30 ημερών, η οποία θα κατατεθεί προς συζήτησης στη Ρωσία. Η Μόσχα όλο το προηγούμενο διάστημα επαινούσε τον Ντόναλντ Τραμπ για τη στάση του έναντι του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και οι σχέσεις με την Ουάσιγκτον αναθερμάνθηκαν με τις συζητήσεις να φτάνουν ακόμη και σε πιθανές εμπορικές συμφωνίες.

Όπως ανέφερε και ο Λευκός Οίκος, η «μπάλα» βρίσκεται τώρα στη Ρωσία, η οποία θα πρέπει να γνωστοποιεί τις προθέσεις της. Προπαγανδιστές του Κρεμλίνου στα ρωσικά ΜΜΕ παρότι εγκωμίαζαν τον Τραμπ εξέφραζαν και ορισμένες επιφυλάξεις: «Τι μπορεί να θέλουν οι Αμερικάνοι ως αντάλλαγμα;». Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση και όπως σημειώνει ο Guardian σε ανάλυσή του δεν σημαίνει υποχρεωτικά πως υπάρχει και μια εξίσου καλή απάντηση.

«Είναι λάθος να βλέπουμε μια συνοχή στις ακανόνιστες κινήσεις» του Ντόναλντ Τραμπ. «Παραπλανητικά μοτίβα μπορεί να εντοπιστούν στο χάος, όπως τα πρόσωπα που μπορεί καμιά φορά να βλέπει κάποιος στα σύννεφα». Ωστόσο, συνεχίζει το άρθρο, «ο Τραμπ έχει συγκεκριμένες πράγματα που του αρέσουν και που μισεί».

«Λατρεύει τα χρήματα και την εξουσία. Έχει καλή διάθεση για τη Ρωσία, καθώς την αντιλαμβάνεται ως μια χώρα όπου μπορούν να γίνουν καλές συμφωνίες. Αντίθετα είναι εχθρικός στη διατήρηση της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, την οποία θεωρεί σπατάλη του αμερικανικού πλούτου, από τον Τζο Μπάιντεν (τον οποίο περιφρονεί) και τον πονηρό Ζελένσκι (τον οποίο αντιπαθεί βαθιά)».

«Αυτές οι προκαταλήψεις είναι αρκετά ισχυρές για να επηρεάσουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ προς μια κατεύθυνση φιλική προς το Κρεμλίνο χωρίς να απαιτείται μια συγκεκριμένη στρατηγική. Υπάρχουν πολλά για τα οποία ο Τραμπ μπορεί να συνεργαστεί με τον Πούτιν. Όταν ρωσικές και αμερικανικές αντιπροσωπείες συναντήθηκαν στη Σαουδική Αραβία τον περασμένο μήνα για να συζητήσουν μια λύση για τον πόλεμο στην Ουκρανία, το πιο αποκαλυπτικό χαρακτηριστικό της συνομιλίας ήταν ο αποκλεισμός των Ουκρανών».

Ο ρόλος του Κίριλ Ντμίτριεφ και το μοίρασμα της Ουκρανίας

Μια άλλη πτυχή, που έχει συζητηθεί πολύ λιγότερο, αλλά είναι σημαντική, αναφέρει ο Guardian, ήταν η συμμετοχή στη ρωσική αντιπροσωπεία του Κίριλ Ντμίτριεφ, απόφοιτου του πανεπιστημίου του Stanford, της McKinsey και της Goldman Sachs και σήμερα επικεφαλής του ρωσικού κρατικού επενδυτικού ταμείου.

«Η πρόταση του Κίριλ Ντμίτριεφ ήταν ότι οι αμερικανικές επιχειρήσεις έχουν χάσει κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων εγκαταλείποντας τη Ρωσία, ενώ οι κυρώσεις κατά της Μόσχας παρουσιάστηκαν ως ένας άλλος τρόπος με τον οποίο η Ουκρανία και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί της καταστρέφουν τις ΗΠΑ. Λίγο μετά τη συνάντηση της Σαουδικής Αραβίας, ο Ντμίτριεφ διορίστηκε επίσημα ειδικός εκπρόσωπος του Πούτιν για επενδύσεις και οικονομική συνεργασία με υπερπόντιες χώρες, με εντολή να καλύπτει συμφωνίες με τις ΗΠΑ».

Το προτεινόμενο σχέδιο, ακόμη ανεπίσημο αλλά όχι άγνωστο, είναι το μοίρασμα. Η Ουάσιγκτον θα αποκτήσει πρόσβαση στον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας και η Μόσχα θα πάρει ένα μεγάλο κομμάτι της Ουκρανίας. Ο ρωσικός στρατός, από την έναρξη του πολέμου, έχει καταλάβει περίπου το 20% της ουκρανικής επικράτειας, τις ανατολικές περιοχές, οι οποίες μάλιστα είναι εξαιρετικά πλούσιες σε κρίσιμα μέταλλα.

Το σύμφωνο Τραμπ – Πούτιν

Η Ρωσία και οι ΗΠΑ έχουν επανεκκινήσει τις διπλωματικές σχέσεις και στόχος, όπως ειπώθηκε από Αμερικανούς και Ρώσους αξιωματούχους, είναι και η αναθέρμανση των εμπορικών δεσμών.

«Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αποκρουστεί μια τέτοια συμφωνία. Θα ήταν μια κυνική προδοσία της Ουκρανίας και μια παραίτηση από τη διατλαντική συμμαχία. Θα ανταμείψει την επίθεση ενός δικτάτορα, ενθαρρύνοντάς τον να παραβιάσει την κυριαρχία άλλων γειτονικών χωρών, με δυτικό προσανατολισμό, για τις οποίες η Ρωσία δεν έπαψε ποτέ κρύβει τις διαθέσεις από τότε που ξέφυγαν από τη σοβιετική υποτέλεια. Επίσης θα δώσει το πράσινο φως για υλοποίηση παρόμοιων φιλοδοξιών από άλλα αυταρχικά καθεστώτα που επιθυμούν να επαναπροσδιορίσουν μονομερώς τα σύνορα που αμφισβητούν», γράφει ο Guardian και προσθέτει:

«Ωστόσο τίποτα από όλα αυτά δεν συγκινεί τον Τραμπ. Πριν από λίγο καιρό μπορεί να υπήρχαν ορισμένες φωνές αντίδρασης από το κατεστημένο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Αλλά η λατρεία του MAGA (σ.σ. του πολιτικού ρεύματος του Τραμπ – Make America Great Again) φαίνεται να έχει  απενεργοποιήσει κάθε ικανότητα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος για προνοητικότητα, διαγράφοντας τη μνήμη και διαλύοντας τη συνείδησή του».

«Οι πρώην οπαδοί του ψυχρού πολέμου των ΗΠΑ, προσθέτουν τώρα τα δικά τους παραμορφωτικά φίλτρα στη φιλορωσική στροφή του Λευκού Οίκου. Μια κοινή γραμμή, που επιχειρεί να εξορθολογίσει τις ενέργειες του Ντόναλντ Τραμπ, είναι πως ο απώτερος στόχος είναι η απομόνωση και ο περιορισμός της Κίνας. Βέβαια οι υποστηρικτές αυτής της θέσης φαίνεται να μην εξετάζουν την πιθανότητα το Πεκίνο να είναι ο προφανής ωφελούμενος από αυτό το σαμποτάζ του διεθνούς μηχανισμού που έχτισε εδώ και δεκαετίες η Ουάσιγκτον. Η Κίνα θα καλύψει με ευχαρίστηση κάθε κενό που θα αφήσει η υποχώρηση των ΗΠΑ εξαιτίας του ναρκισσιστικού εμπορικού προστατευτισμού».

Εν τω μεταξύ, η ευαγγελική χριστιανική πλευρά της δεξιάς των ΗΠΑ βρίσκει έμπνευση σε παραδείγματα αντιδραστικών δογμάτων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ενσωματωμένων σε νόμους αυταρχικής καταστολής. Ο Πούτιν απαγόρευσε τον «εξτρεμισμό των LGBT» και, στα τέλη του περασμένου έτους, την «προπαγάνδα για άτεκνες γυναίκες», δηλαδή οτιδήποτε μπορεί να αποθαρρύνει τις γυναίκες από το να εκπληρώσουν το «πατριωτικό τους καθήκον να αναπαράγουν νέους πολίτες».

Απώτερος στόχος η ΕΕ

«Αυτή η ιδεολογική συγγένεια εκτιμάται και από Ρώσους εθνικιστές σχολιαστές. Καλωσορίζουν το καθεστώς Τραμπ ως ισχυρό σύμμαχο στην παγκόσμια αντίσταση στον θηλυκό ηθικό εκφυλισμό που προέρχεται από την ήπειρο που αποκαλούν “Gayrope”». «Η εχθρότητα προς την Ευρώπη , και ειδικότερα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι εκεί όπου ενώνονται τα διάφορα σκέλη ενός πιθανού μετώπου MAGA – Πούτιν. Οι πρόεδροι της Ρωσίας και των ΗΠΑ μοιράζονται μια δηλητηριώδη δυσαρέσκεια για την ήπια δύναμη που ασκούν οι Βρυξέλλες μέσω της συγκέντρωσης πολλών εθνικών αγορών σε ένα εμπορικό μπλοκ», αναφέρει ο Guardian και προσθέτει:

«Κατά την άποψη του Τραμπ , η ΕΕ είναι ένα κακόβουλο καρτέλ, που αρνείται στις αμερικανικές φάρμες και επιχειρήσεις το αναφαίρετο δικαίωμά τους να πωλούν σε εκατομμύρια ευρωπαίους καταναλωτές. Για τον Πούτιν, είναι ένας εχθρικός μηχανισμός , μέρος της μεταψυχροπολεμικής δυτικής επέκτασης που απέκλεισε τη Ρωσία από τη φυσική σφαίρα επιρροής της».

«Και για τους δύο, η ιδέα της συγκέντρωσης της κυριαρχίας μεταξύ των δημοκρατικών εθνών για αμοιβαίο οικονομικό πλεονέκτημα είναι ακατανόητη. Το να διαπραγματευόμαστε ως ίσοι με την ΕΕ – μια αδύναμη χάρτινη οντότητα – είναι παράλογο και απεχθές. Η απάντησή τους στην ήπια δύναμη είναι να την αντιμετωπίσουν με τα σκληρά πράγματα, να συνεννοηθούν στον διαμελισμό της και να μοιραστούν τα λάφυρα».

«Αυτό είναι το υποκείμενο των διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου που ξεκίνησε ο Πούτιν και που ο Τραμπ θέλει να τελειώσει χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη δικαιοσύνη. Κάνουν πρόβα μια κοινή ατζέντα μέσω της διχοτόμησης της Ουκρανίας, διερευνώντας το εύρος μιας εταιρικής σχέσης που έχει βαθύτερα θεμέλια από ό,τι θέλουν να παραδεχτούν οι πρώην σύμμαχοι της Αμερικής. Μπορεί τελικά να μην έχει αποτέλεσμα. Ο Τραμπ αποσπάται εύκολα, αλλά και αγοράζεται εύκολα και η Ρωσία έχει βάλει στο τραπέζι μια ληστρική κοινοπραξία. Όμως η Ευρώπη είναι το θήραμα», καταλήγει ο Guardian.

The post Το σύμφωνο Τραμπ και Πούτιν σε εξέλιξη: Στόχος η Ευρώπη – Ανάλυση Guardian appeared first on ieidiseis.gr.