Το νέο του βιβλίο παρουσιάζει μεθαύριο, Τετάρτη (19/3), ο Κώστας Σκανδαλίδης στην Παλιά Βουλή (Σταδίου 13, Αθήνα), στις 18:30. Θα μιλήσουν οι Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Χρήστος Χωμενίδης και ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας, Γαβριήλ. Τον συντονισμό θα κάνει ο Λευτέρης Κουσούλης, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσει ο Χρήστος Φωτίδης.

Τι το διαφορετικό έχει αυτό το βιβλίο, με τίτλο: «Το βιολί του Παπα-Γιώργη» (εκδόσεις Καστανιώτης), σε σχέση με τα αντίστοιχα άλλων πολιτικών; Είναι καθαρά βιωματικό και στην ουσία σε αυτό ο πρώην υπουργός παρουσιάζει τον πολυτάλαντο και πολυπράγμονα ιερέα πατέρα του και τη σχέση που είχε μαζί του, μέχρι την εφηβεία του, όταν τον έχασε. Σε ηλικία 16 ετών ο Πάπα-Γιώργης πέθανε στην Κω και ο Κωνσταντής έγινε Κώστας.

Το βιβλίο γράφτηκε σε τρίτο πρόσωπο και η γραφή του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ είναι ιδιαίτερη και καλλιτεχνική. Σαν να πήρε και αυτός ένα μέρος από το ταλέντο που είχε και ο πατέρας του στο βιολί, στην ψαλτική και στη… ραφτική.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης το είχε περίπου ως τάμα, μέσα του, να γράψει ένα βιβλίο για τον παπα-Γιώργη και τη δική του ζωή (τα παιδικά χρόνια, τη ζωή στο σπίτι, το νησί, το σχολείο, τον Ολυμπιακό, την εκκλησία, τους πρώτους έρωτες, την πολιτική).

«Οπλισμένος βγαίνω στ’ ανοιχτά του πελάγου. Όπλα μου όσα κατανόησα μέχρι τα δεκάξι μου χρόνια, όσα χαράχτηκαν ανεξίτηλα στο μυαλό μου, όσα αποθήκευσα στο κελάρι της ψυχής μου, όσα πετάριζαν στην καρδιά μου. Τώρα πια γνώριζα τι σημαίνει για μένα η πατρίδα μου, πώς εγγράφεται μέσα μου, πώς να αναγνωρίζω τη ρίζα μου.

Έσκαψα βαθιά για να κατανοήσω τη σχέση μου με τους άλλους. Αισθάνθηκα τη δύναμη του έρωτα που γεννιέται και θεριεύει στο μυαλό και την καρδιά ενός νέου ανθρώπου. Πίστεψα στη δύναμη του Θεού που κρύβει ο καθένας μέσα του και ένιωσα περήφανος που μεγάλωσα σε σπίτι λευιτικό, που κοιτούσε κατάματα τον ουρανό χωρίς φόβο και δειλία.

Ένιωσα την απόγνωση κάθε φορά που διαπίστωνα την αποκτήνωση του ανθρώπου από τη χούντα των συνταγματαρχών. Βούτηξα στα άπατα νερά της γνώσης, λάτρεψα τη λογοτεχνία και τη γλώσσα μας, ένιωσα υπερήφανος για την ιστορία του τόπου μας, που γέννησε τη φιλοσοφία, ανέπτυξε την επιστήμη και τον πολιτισμό και θεσμοθέτησε το δημοκρατικό πολίτευμα.

Η δική μου Ιθάκη το νησί μου. Εκεί γυρίζω ξανά και ξανά κάθε φορά που νιώθω την ανάγκη να ξαποστάσω. Εκεί ακούγονται οι λέξεις και τα χρώματα που ηχούν κάθε φορά που ο παπα-Γιώργης παίρνει το δοξάρι του», αναφέρει ο ίδιος για το βιβλίο του.

«Την αρχική ιδέα να το γράψω την είχε πριν από πολλά χρόνια ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος», ο οποίος «κοιμήθηκε» πρόσφατα, είπε πρόσφατα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», η οποία προδημοσιεύει στο σημερινό της φύλλο αποσπάσματα από το βιβλίο του Κώστα Σκανδαλίδη.

«Όταν η στιγμή γίνεται αιώνας, ο Παπα-Γιώργης παίρνει το δοξάρι του»

«Κάθε που η ψυχή μου πλαντάζει, όταν η στιγμή γίνεται αιώνας, όταν τα συναισθήματα αναβλύζουν και μπλάζουν, όταν οι λέξεις, οι μνήμες, τα χρώματα ηχούν μέσα μου, έρχεται ξανά και ξανά ο παπα-Γιώργης και παίρνει το δοξάρι του. Ο πατέρας μου στέκεται κάτω από το εικονοστάσι με τη φλόγα του καντηλιού να τρεμοπαίζει. Δεν είναι πολύ ψηλός, αλλά φαντάζει τεράστιος μέσα στο μαύρο αντερί του. Τακτοποιεί το βιολί στον ώμο του – ένα όμορφο, κομψό απλό, χωρίς φιοριτούρες όργανο, που το έφερε ο Ψαρομάλλης από την Πόλη κάπου στα 1920 – σκύβει ελαφρά το κεφάλι του και αρχίζει. {…}

Έντεκα χρόνια μετά, την ίδια εποχή, την ίδια άνοιξη, την ίδια ώρα σβήνει η δοξαριά του παπα-Γιώργη. Την ώρα που τελειώνει το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» οι πινελιές του, ο απόηχος της φωνής του, τα λαξευτά του γράμματα περνούν στο περιθώριο της ιστορίας. Ισως τώρα να έγινε κατανοητό γιατί κάθε φορά που η ψυχή μου πλαντάζει επιστρέφω στο νησί μου και ο παπα-Γιώργης ξαναγυρίζει και παίρνει το δοξάρι του, ξανά από την αρχή».

«Δεσπότης του Πολυτεχνείου»

«Τι πιο φυσικό να ήθελε να φτάσει τον πατέρα του και να τον ξεπεράσει, γιατί όχι να γίνει και δεσπότης; Ήταν και ο θαυμασμός για του επίτευγμα του Μιχάλη (του μεγάλου αδελφού του) και η πανθομολογούμενη δυσκολία των εισαγωγικών εξετάσεων στο Πολυτεχνείο που αποτελούσε κίνητρο, καθώς φάνταζε στο μυαλό του κατόρθωμα. Τον ρωτούσαν λοιπόν όπως γίνεται πάντα «Τι θα γίνεις Κωνσταντή όταν μεγαλώσεις;» και απαντούσε φυσικά και αυθόρμητα «δεσπότης του… Πολυτεχνείου»!

Η πολιτική

«Η πολιτική δεν είχε ποτέ περίοπτη θέση στη ζωή του σπιτιού. Όμως ο παπα-Γιώργης είχε τη δική του κοσμοθεώρηση, τις δικές του αξίες. Ενώ η ιδιοσυγκρασία του ήταν κατά κανόνα συντηρητική και αυστηρή, ήταν πάντα ένας προοδευτικός και ευαίσθητος δέκτης όλων των επιστημονικών επιτευγμάτων και φιλοσοφικών θεωριών της ανθρώπινης διανόησης. {…}

Η πρώτη επαφή του Κωνσταντή με την πολιτική ήταν η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών του 1961. Μόλις οκτώ χρόνων στην τρίτη Δημοτικού θυμάται την οικογένεια καθισμένη στο σαλόνι μπροστά στο ραδιόφωνο. Η πρώτη πολιτική ομιλία που ο Κωνσταντής έδωσε το παρών ήταν για τις δημοτικές εκλογές. Η δεύτερη, φάνταζε μεγαλειώδης στα μάτια του 11χρονου θεατή, ήταν ελάχιστες μέρες πριν τη θριαμβευτική επικράτηση της Ένωσης Κέντρου και του Γεωργίου Παπανδρέου, με ομιλητή τον Σοφοκλή Βενιζέλο».

Ο έρωτας, ο αθλητισμός και ο Ολυμπιακός

«Στα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια ήρθαν και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Κι εδώ το βιβλίο και το σινεμά έπαιξαν το δικό τους αποφασιστικό ρόλο. «Εσύ πρέπει να είσαι ο Κωνσταντής, ο ξαδελφός της Κορίνας, είμαι η Έλπη», του είπε. Τον φίλησε στο μάγουλο κι αυτός δεν θυμάται καν αν ανταποκρίθηκε. Έμεινε αποσβολωμένος να την κοιτά», αναφέρει ο Κώστας Σκανδαλίδης για τον πρώτο του έρωτα, ενώ αναφορά κάνει και στον αθλητισμό.

«Η πιο δυνατή σχέση για τον Κωνσταντή σφυρηλατείται μέσα από τον αθλητισμό. Από πολύ μικρός άπλωνε στο πάτωμα της κουζίνας ένα κιλίμι, έβαζε στις δύο άκρες του τέρματα, χρησιμοποιούσε για μπάλα ένα γιαλενί και διάφορα μικρά αντικείμενα για παίκτες και ο ίδιος σκυμμένος με τις ώρες να βρίσκει τρόπους να σχεδιάζει επιθέσεις να βάζει γκολ. Έμενε σταθερά προσηλωμένος στη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό».

The post «Το βιολί του παπα-Γιώργη»: Ένα βιωματικό βιβλίο του Κώστα Σκανδαλίδη για τον πατέρα του appeared first on ieidiseis.gr.